SNEEUW Alsof het in jouw hoofd niet sneeuwt! Alsof ook bij jou de herinnering er niet als sneeuw uitziet, sneeuwend omlaag valt op alles, en alles vervormt. Een gedachte aan ons daalt over het vroeger zo zonnige landschap. Die tweemaal zachtglooiende heuvels, ginds, in de bocht, bij die palmen, dat zijn onze personen. Zij liggen daar goed op het strand. Boeken van ijs, sigaretten van sneeuw, twee overgebleven toeristen in de verleiding van ijsland, geblakerd in licht van kristal. Zo vergeten wij ons en vallen, wit en geluidloos, over alles van eerdere tijden; wij dwarrelen, zwevend en dansend, over het wit van iets niet.