SOMS MOET DAT Ik sta met mijn open mond vol geluk te wachten tot iemand het eruit pakt wil je het geluk uit mijn keel pakken zodat ik er niet langer over struikel tijdens het praten misschien zou je kunnen luisteren op de kruk bij mijn knie kunnen zitten zeggen dat je iets leuks gaat doen dit weekend dat je van alles van plan bent en vragen of ik daar de uitvoering van wil worden misschien kun je mijn hand vasthouden als we nog eens samen voor een winkelruit ons af staan te vragen hoeveel de papieren vogel kost of zou je je wang in het kuiltje van mijn schouderblad kunnen leggen tijdens het strijkorkest zoals een egel die zich met het zachte stukje van zijn bestaan terugtrekt in de schaduw van twee struiken in juli en meer nog dan dit zou je de luidspreker uit mij handen kunnen trekken als ik weer eens op blote voeten sta te stampen met al het goede uit een dag op mijn lippen zou je kunnen zeggen stil maar ook als je fluistert wordt er naar je geluisterd misschien zeg ik is er niemand die wil horen wat je zegt omdat je aan mensen niet iets kunt hangen zoals jij doet enkel rond kunt hangen in de zweetlucht van je jeugd terwijl er nergens iemand klaarstaat met een zonnige waterspuit nee je moet zelf door de zomersproeier lopen in je mickey mouse-zwempak of veertien jaar later in je supermarktschort en als men vraagt waarom schrijf je in hemelsnaam nog gedichten antwoord dan omdat mensen niet onder mijn tong blijven liggen omdat je gedichten stil kunt laten staan als een luisterend oor tegen je schokkende borstkas omdat poëzie aan je ribben is gaan rusten en een verband heeft aangelegd met jouw verhaal.