Ik krijg daar een medaille voor van mijn Autosleep App. Bij normale mensen zit het tussen dertien en vijftien procent. Met mijn slaapkwaliteit zit ik 11% boven mijn target. Ik bepaal zelf niet meer of ik goed geslapen heb. Mijn Apple Watch stuurt mijn hartslag en bewegingen naar mijn telefoon en de data vertellen hoe ik me voel. Als ik brak wakker word geeft mijn App soms aan dat ik goed geslapen heb. Als ik goed geslapen heb, kom ik soms niet aan voldoende kwaliteitsuren. Ik snap er niets meer van.
Ik herinner me een tempotraining op de fiets. Vier graden boven nul, motregen, een verlaten weg in Friesland. Tien keer twee minuten voluit, drie minuten rust. Na ieder tempo prikte de arts bloed uit de top van mijn middelvinger. Door de kou kwam er na twee ritjes geen bloed meer uit. Dan maar je ringvinger. Je andere hand.Gelukkig heb je tien vingers. Na vier keer wist ik niet meer hoe ik mijn naam spelde. De dag daarna waren je vingers blauw en kreeg je de uitslag. Haalde ik soms lactaatwaarden van boven de 20 mmol/l als ik in vorm was. Die middag was ik niet verder gekomen dan 4,8 mmol/l. Ik snapte niets van de data.
Nu data de brandstof in de vierde industriële revolutie zijn. Nu je zonder datastrategie het lachertje van de VrijMiBo bent. Nu we allemaal braaf knikken als data worden omschreven als het nieuwe goud, blijft het fascinerend als een datafeit niet overeenkomt met je gevoel.
In mijn jeugd gebruikte ik data als slaap, humeur, tijd, hartslag, lactaat en vermogen om de complexe aspecten van mijn gevoel te leren kennen. Na verloop van tijd was mijn gevoel zuiverder dan de datapuntjes. Mijn complete gevoel kon niet door data gevangen worden.
De IMF-cijfers van afgelopen week. De CPB-cijfers van vorige week. Mijn slaap-data van afgelopen maand. We willen houvast, we willen erin geloven, terwijl we weten dat al die getalletjes nooit de volledige waarheid openbaren.
See omnystudio.com/listener for privacy information.