Vrij naar singer/songwriter Alex Roeka keek je als kind in de vorige eeuw naar de wolken. Als schepen op een glanzende zee. Hoog door het vuur van de hemel en je wist, eens ga ik mee. Een tijd dat je met vrienden de natuur introk, je onderweg kikkers en schedels van konijnen vond, je hutten bouwde en in bomen klom. De zon bepaalde wanneer je naar huis ging. Een tijd waarin je onbekommerd de wereld kon ontdekken zonder verbonden te zijn met de rest van de wereld door een smartphone.
De jeugd van nu heeft vanzelfsprekend een naam: iGen. De Millennials kennen het web op een pc nog. Ze konden in de schoolpauze nog offline zijn. De mensen van iGen, geboren vanaf 1995, zijn alleen tijdens hun slaap offline. Het doemscenario is begonnen.
Zo kun je onderzoeken hoe vaak middelbare scholieren met hun ouders op pad gaan. De lijnen lopen vanaf de jaren zeventig in de vorige eeuw tot 2007 vrij vlak. Na 2007 zie je een sterke daling. Jongeren willen niet meer bij hun ouders zijn. Ze willen ín hun telefoon zitten. Dan kun je nog denken, ach ze zijn eerder zelfstandig en zoeken gezelschap bij leeftijdsgenoten. Maar niets van dit alles. De grafiek waarin het aantal dates zijn uitgezet, daalt ook dramatisch en seks hebben jongeren ook al niet meer sinds de komst van iPhone.
De lijnen die vanaf 2007 wel sterk stijgen, gaan over eenzaamheid, buitengesloten voelen en een gebrek aan slaap.
Steeds vaker doemen de onderzoeken op over de kwalijke gevolgen van langdurig blootstaan aan schermen en de verslavende elementen van je smartphone. Ik beperkte vanzelfsprekend ook de schermtijd voor mijn dochter. Ik lees ook de verhalen van de executives van Facebook of Google die hun kinderen naar scholen brengen waar de digitalisering zeer beperkt zijn intrede heeft gedaan. Toch twijfel ik weleens.
Alex Roeka zingt over de kronkelpaden die hij loopt, door het gruis en door het gras. Over strelingen en krassen door liefde, door tijd en door het leven, die spelen met zijn dromen.
Ik twijfel doordat je met of zonder smartphone gestreeld zult worden en krassen op zult lopen. Dat resulteerde tot nu toe in mooie muziek of in tools waarmee je met iedereen in de wereld verbonden kunt zijn. Wellicht evolueert de iGen generatie naar een mens die prima de dag doorkomt in eenzaamheid, met weinig slaap en seks en doen we daar nu onterecht moeilijk over. Want dat kan over 40 jaar weleens geen enkel probleem meer zijn.
See omnystudio.com/listener for privacy information.