Geen recht op onbereikbaarheid
Ben van der Burg
02-02-2017
We hoefden aan deze wet geen woorden vuil te maken totdat onze vicepremier Lodewijk Asscher ook met dit onzalige plan op de proppen kwam. In het kader van aandacht trekken, omdat hij als lijsttrekker van de PvdA stemmetjes moet winnen, vertaalde hij de Franse wet in het Nederlands en zette het op zijn Facebookpagina.
Een citaat: 'We hebben allemaal behoefte aan rust en ontspanning na een lange werkdag. Mensen verdienen daarom het recht om onbereikbaar te zijn.' Dus de overheid geeft mij het recht om onbereikbaar te zijn. Wat een betutteling. Dat kan ik zelf beslissen. Asscher wil toch dat ik me ontwikkel tot een zelfstandig, zelfverantwoordelijk en zelfbewust mens. Nu ontneemt hij me mijn verantwoordelijkheid om niet te veel prikkels tot me te nemen.
Nog veel belangrijker dan de betutteling is het oude socialistische werkgever versus werknemer paradigma. Dat houd je op deze manier in stand. Een verstandige werkgever houdt rekening met het gezinsleven, de hobbys of ontspanning van de werknemer. Doet hij dat niet, dan functioneert zijn werknemer niet optimaal. De verstandige werkgever heeft geen wet nodig om te zorgen voor een goede balans bij zijn mensen. Dat past niet in zijn ecologie, wat de werkgever op de lange termijn ten gronde zal richten.
Aan de andere kant stimuleer je door het recht op onbereikbaarheid, een negen tot vijf mentaliteit dat voor iedereen suboptimaal is. Iedereen wil namelijk van zijn hobby zijn beroep maken. Je hobby wil je wel de hele dag doen. Acht uur werken slaat eigenlijk nergens op. Je werkt 168 uur of je werkt nooit. Vraag aan een topsporter hoeveel hij werkt. Die vraag kan hij moeilijk beantwoorden. Je beschouwt alles wat je doet niet als werk. Je krijgt voor je activiteiten, die je het allerliefste doet in de wereld, wat geld van een werkgever. Dat lijkt utopisch, maar streven naar werk dat ook je hobby is, zou voor velen een slimme zet zijn.
Als dankzij de 24/7 mentaliteit de stressklachten toenemen dan moeten we elkaar stimuleren onze hersens rust te gunnen en offline te gaan. Teruggrijpen op een wet is nergens voor nodig.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
Een citaat: 'We hebben allemaal behoefte aan rust en ontspanning na een lange werkdag. Mensen verdienen daarom het recht om onbereikbaar te zijn.' Dus de overheid geeft mij het recht om onbereikbaar te zijn. Wat een betutteling. Dat kan ik zelf beslissen. Asscher wil toch dat ik me ontwikkel tot een zelfstandig, zelfverantwoordelijk en zelfbewust mens. Nu ontneemt hij me mijn verantwoordelijkheid om niet te veel prikkels tot me te nemen.
Nog veel belangrijker dan de betutteling is het oude socialistische werkgever versus werknemer paradigma. Dat houd je op deze manier in stand. Een verstandige werkgever houdt rekening met het gezinsleven, de hobbys of ontspanning van de werknemer. Doet hij dat niet, dan functioneert zijn werknemer niet optimaal. De verstandige werkgever heeft geen wet nodig om te zorgen voor een goede balans bij zijn mensen. Dat past niet in zijn ecologie, wat de werkgever op de lange termijn ten gronde zal richten.
Aan de andere kant stimuleer je door het recht op onbereikbaarheid, een negen tot vijf mentaliteit dat voor iedereen suboptimaal is. Iedereen wil namelijk van zijn hobby zijn beroep maken. Je hobby wil je wel de hele dag doen. Acht uur werken slaat eigenlijk nergens op. Je werkt 168 uur of je werkt nooit. Vraag aan een topsporter hoeveel hij werkt. Die vraag kan hij moeilijk beantwoorden. Je beschouwt alles wat je doet niet als werk. Je krijgt voor je activiteiten, die je het allerliefste doet in de wereld, wat geld van een werkgever. Dat lijkt utopisch, maar streven naar werk dat ook je hobby is, zou voor velen een slimme zet zijn.
Als dankzij de 24/7 mentaliteit de stressklachten toenemen dan moeten we elkaar stimuleren onze hersens rust te gunnen en offline te gaan. Teruggrijpen op een wet is nergens voor nodig.
See omnystudio.com/listener for privacy information.