Ik zag al iemand door een raam kijken of de toeristengroep eraan kwam. Ik tipte mijn vrouw. Ik tilde mijn dochter op en gedrieën glipten we langs de gids de kamer in waar een tafel stond, vol met ijs. We zochten het lekkerste bakje en begonnen te smullen. De gids met de toeristen stonden echter nog in de deuropening en keken ons verbaasd aan. Wat zijn die Nederlanders nu aan het doen? De gids doorbrak de pijnlijke stilte door te zeggen dat het inderdaad de bedoeling is dat je straks mag proeven. Eerst wil hij nog uitleggen welke smaken het zijn. Mijn vrouw zei: we prefer to go Dutch.
Luister ook | Opinie | Pegasus en de atoombom
Ben & Jerry's IJsmaker Ben & Jerrys besloot vorige week de verkoop van hun producten in bezet Palestijns gebied te staken. Dat vond niet iedereen prettig. Uit de NRC: De Israëlische regering reageerde furieus. Premier Naftali Bennett veroordeelde de stap als moreel onjuist en stelde dat de populaire ijsjes van Ben & Jerrys nu anti-Israëlisch zijn geworden. Ook moederbedrijf Unilever kreeg het zwaar te verduren van het besluit van Ben & Jerrys. Waarna de discussie ontstond: in hoeverre moet een bedrijf zich uitspreken over maatschappelijke kwesties?
Waarna het antwoord luidde van mannetjes die zaakjes doen: het hangt er vanaf. Wat wil je bereiken? Waar sta je voor? Wie ben je? Waar ga je naartoe? Nietszeggende, onuitgesproken antwoorden dus. Terwijl het antwoord moet zijn: volledig. Spreek je uit. Laat zien wie je bent. Je stoot mensen tegen het hoofd, rot voor die mensen. Je verstevigt de band met anderen, dat geeft ook niets.
We mogen blij zijn met bedrijven als Nike die zich uitspreekt over Black Live Matter, Heineken die zich hardmaakt om je te laten vaccineren of Ben & Jerrys die bezette gebieden boycot. Want zonder uitgesproken moreel kompas zwalken we eindeloos rond in het armoedige kille landschap van aandeelhoudersmaximalisatie.
See omnystudio.com/listener for privacy information.