Vroeger volgde ik als analist DSM en later zat het aandeel in de portefeuille die ik beheerde. Het was toch wel een van de mooiste Nederlandse bedrijven, met een karakter dat voortdurend innoveerde. Was, want DSM is nu weg, weg uit Nederland. De lijst met vertrekkers wordt erg lang, Reed Elsevier (Relx), Unilever, Shell, DSM en FlowTraders. Een jaar of wat geleden riepen we nog smalend dat we geen België wilden worden. Waarom is dat eigenlijk belangrijk, zo’n hoofdkantoor in Nederland?
Ik heb een prachtig voorbeeld. Bij de opening van het Biotechnology Center in Delft in 2017 zei Geraldine Hatchett, nu co-ceo, letterlijk tegen mij: 'Wij hadden hier niet gestaan als DSM geen Nederlands bedrijf was geweest.' Dat geeft aan hoe belangrijk het is dat een hoofdkantoor in Nederland staat. Hoe cru is het, dat juist DSM zijn nationaliteit als los wisselgeld inlevert en naar Zwitserland verhuist.
In alle discussies over het ondernemersklimaat worden vaak Shell en Unilever als voorbeeld genoemd. Ja, ook dat is jammer. Zeker nu er krokodillentranen worden gehuild over Shells megawinsten. Vreemd overigens dat er complete stilte is nu BP een zelfde soort superwinsten publiceerde. Geen ophef op Twitter, geen discussie in praatprogramma’s, geen boze Tweede Kamerleden. Vreemd, want beide zijn 100% Brits, beide zijn oliemaatschappijen en beide boeken superwinsten.
De Vereniging van Effectenbezitters is nog even in DSM’s overnamepapieren gedoken. En dan ontstaat duidelijk het beeld dat het bedrijf er alles, maar dan ook letterlijk alles voor overhad om de combinatie met Firmenich aan te gaan. Corporate governance is direct bij de afvalbak gezet, u weet wel de G in ESG. Het stemrecht van aandeelhouders is beknot tot 20%. Alleen bij de leden van de familie Firmenich ligt dat anders, daar is het 30%. Twee keer fout dus.
En de DSM-managers (150 in totaal) krijgen een flinke bonus, van gemiddeld €97.000 per persoon. Maar je hebt altijd baas boven baas. De managers van ‘fusie’-partner Firmenich krijgen gemiddeld €773.000 als cadeautje. Tja, Firmenich heeft het onderste uit de kan gehaald en kreeg het deksel niet op de neus. Dus er valt wat uit te delen. De kosten zijn toch voor de DSM-aandeelhouders.
Ook geeft DSM aan dat het niet echt in de boeken van Firmenich heeft mogen kijken. Je betaalt miljarden voor een bedrijf, maar weet eigenlijk niet wat je koopt.
Stuk voor stuk rode vlaggen. In een goede onderhandeling moet je bereid zijn om ieder moment weg te lopen. De kunst van het onderhandelen heeft Firmenich zo te zien heel wat beter onder de knie dan de DSM'ers. DSM is verkwanseld, omdat het DSM-management te graag wilde. Zo ontzettend jammer. Afscheid nemen is een beetje doodgaan. Het imago van Nederland als succesvol ondernemingsland is met DSM’s vertrek een beetje afgestorven.
Over de column van Corné van Zeijl
Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via corne.vanzeijl@actiam.nl. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.
See omnystudio.com/listener for privacy information.