'Het zijn bijzondere tijden.' Dat is wel een van de meest uitgesproken zinnen op Beursplein 5. Er is altijd wel iets wat beleggers nooit voor mogelijk hadden gehouden, zoals negatieve rente, een olieprijs van $120, de coronacrisis, enzovoort, enzovoort.
Wat ik zo bijzonder aan deze periode vind, is dat er een oorlog op het Europese vasteland is uitgebroken en dat aandelenkoersen daar per saldo bijna niet op hebben gereageerd. Beleggers zitten nog volledig in de ‘buy the dip’-modus. Tja, want iedere crisis was een ultieme koopgelegenheid. Bij de coronacrisis leek het in eerste instantie volkomen logisch dat de economie door de directe en volledige vraaguitval in een recessie terecht zou komen. Door een forse actie van zowel monetaire als fiscale autoriteiten is erger voorkomen. Er restte slechts één maand recessie. En de beursverliezen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Maar nu is het anders. De tijd van stimuleren ligt achter ons. Door de hoge inflatie zijn centrale banken juist aan het afremmen in plaats van te stimuleren. Die afbouw van de monetaire steun leidt tot een sterke rente stijging. En wel een van een omvang die we niet vaak zien. De Duitse rente steeg in slechts een paar maanden van -0,40% naar +0,50%. Op Duitse overheidsobligaties heeft u dit jaar 6% verloren. Hoezo, de meest veilige belegging van de wereld?
Naast het wegvallen van de monetaire steun, is ook de fiscale steun verdwenen. Vooral in de VS tikt dat hard aan. Alleen in Europa is er nog wat fiscale hulp, vooral in de vorm van energiecompensatie. Maar dat is, zoals het woord het al zegt, slechts een compensatie. De opbrengst van de hogere energierekening gaat vooral naar Rusland en het Midden-Oosten. Een soort belasting ten gunste van foute regimes. En de Europese regeringen betalen de rekening. Per saldo is het effect op de Europese economie neutraal.
Door de dalende economische verwachtingen staat ook de verwachte winstgroei onder druk. Bij de meeste zakenbanken wordt de verwachte economische groei voor 2022 met 1% tot 2% naar beneden bijgesteld. Je kan dan op de achterkant van een bierviltje uitrekenen dat dat een winstdaling van een procent of tien voor Europese bedrijven betekent. Over een paar weken gaat het cijferseizoen weer van start. Wellicht krijgen we dan een wat preciezer inzicht.
Misschien ben ik teveel een kind van 1987. De beurscrash was aan het begin van mijn beleggingscarrière. Sindsdien zijn dalende winsten, stijgende rentes en een beurs die zich daar niets van aantrekt een combinatie van factoren waar ik onrustig van word. Maar goed, iedere beleggingsbeslissing hoort enige mate van onrust te geven. Die onrust geeft vooral aan dat je je heel goed beseft waarom je het fout zou kunnen hebben.
Over de column van Corné van Zeijl
Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via corne.vanzeijl@actiam.nl. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.
See omnystudio.com/listener for privacy information.