Vandaag praat ik met Peggy Weijergang (1952), één van de beste vriendinnen van mijn moeder. Peggy is mijn 'petemoei', en een behoorlijke tough cookie. Dat was ze altijd al, maar de dood van haar man Gerard heeft daar ook zeker aan bijgedragen. Gerard is niet overleden door ziekte, maar door moord. Tijdens een roofoverval is hij doodgeschoten, in zijn eigen bed, terwijl Peggy ernaast lag. Rouwen gaat heel anders als er zo'n gruwelijk trauma aan vooraf is gegaan, en op een zekere manier is dat rouwproces bij Peggy ook nooit gekomen. We hebben het over de bewuste avond, de anderhalf jaar erna waarin de daders nog onbekend waren, hoe ze op de been bleef, en dat ze er eigenlijk 'best heel oke' uit is gekomen.

---- 
Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. 
----

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.