'Het lijdt geen twijfel: Peter Verhelst heeft een adembenemend oeuvre. Hij is de verdiende laureaat van de Constantijn Huygens-prijs.’ Zo oordeelde de jury van de prestigieuze literatuurprijs die Peter Verhelst in 2021 kreeg toegekend.
Verhelst gaat in gesprek met zijn redacteur Katrijn Van Hauwermeiren. Ze spreken over het belang van het beeld, dat voor Verhelst het hoogste goed is. Over het verschil tussen zijn proza en zijn poëzie. Over zijn maatschappelijke betrokkenheid en de kracht van taal, een instrument dat ten goede kan worden aangewend, maar, zoals we de laatste tijd veelvuldig zien, ook ten kwade.
Peter Verhelst (Brugge, 1962) is dichter, romancier en regisseur. Hij vestigde definitief zijn naam met de roman Tongkat (1999), waarvoor hij maar liefst drie prijzen kreeg: de Gouden Uil, de F. Bordewijk-prijs en de Vlaamse Cultuurprijs. Andere bekende romans van zijn hand zijn onder meer Zwerm (2005) en Voor het vergeten (2018). Onlangs verscheen de novelle Lichamen (2022), waarin een man zich in een appartementencomplex bevindt dat langzaam door de natuur wordt overwoekerd.
Ook als dichter is Verhelst zeer productief en meermaals bekroond. Zijn meest recente bundels zijn Zon (2019) en 2050 (2021). In die bundels verbindt Verhelst voor het eerst open en bloot het politieke en maatschappelijke met zijn beeldrijke, lyrische poëzie – want we leven in tijden die daarom vragen.