Het broeit en schuurt, de onrust neemt toe. Want ja, er mag ineens weer meer, en nog vroeger dan gedacht ook, maar ondertussen mag er eigenlijk nog steeds niks. Niet dansen, niet zingen, niet met je bier tegen iemand anders op botsen, niet zoenen in een donker hoekje in de club. En dat terwijl overal om ons heen uitzonderingen gemaakt worden op de anderhalve meter: rij-instructeurs, kappers, vliegtuigen, treinen. Waarom blijft de popmuziek op het strafbankje zitten? 'Er is nergens bewezen dat een festival in de buitenlucht niet kan.'