In de twaalfde aflevering van De Verloren Tijd is dichter en columnist Ellen Deckwitz te gast. Geïnspireerd door het geluid van rammelende doosjes maakte Ellen een gedicht over het dreigende einde van een liefde. Dat zoiets nogal wat met een mens kan doen blijkt uit een geharnast gedicht waarin puntige slagtanden doorkomen en haar mat wordt als asbest.
Na afloop gaat Janna Reinsma met Ellen in gesprek over verdrietpreventie en emotioneel risicomanagement. En over de toon, die de muziek maakt — ook als er geen muziek is.