In deze elfde aflevering van De Verloren Tijd gaat Romy Day  Winkel in gesprek met dichter, vertaler en muzikant Sis Matthé.  Geïnspireerd door het geluidsfragment van een tapdanser maakte Sis een  werk waarin zijn taal tussen de tel valt. Het gedicht begint met een  onschuldig beeld, maar later wordt de luisteraar uitgedaagd om in  geluidsmetaforen na te denken. Als Sis' stem haast volledig is  ondergesneeuwd begint, naar eigen zeggen, het gedicht pas echt.
Dit  gesprek gaat over de manier waarop visuele metaforen makkelijker voor  het oprapen liggen dan geluiden; over strategieën om een stem ín de  muziek te krijgen. Het gaat over de urgentie en viscerale kwaliteiten  van geluid. Het geluid van een tapdanser wordt uitgebreid, alsof er een  lijf in het lichaam zit. Hierbij maakt Sis, naast zijn werk als dichter,  duidelijk gebruik van zijn achtergrond als vertaler en muzikant.