Beter dan Reliefweb, een web-platform van de Verenigde Naties, valt het drama niet samen te vatten: 7 jaar, 11 vetos, 500.000 doden. En een beter bewijs van onvermogen heeft diezelfde VN zelden geleverd. Je vraagt je af waarom Nederland zich zo enorm heeft ingespannen om lid te mogen zijn van de Veiligheidsraad, en dus actief onderdeel te vormen van dat schandelijk falende instituut.
Het is makkelijk om alleen de vinger te wijzen naar Rusland en China, met hun 11 veto's. Maar de inzet van Amerika en Europa was, vanaf het eerste moment, ook dubieus. Assad moest en zou verdwijnen, wat een illusie was en ook niet is gebeurd. Als er al een winnaar is, is juist hij dat. Hij won op het moment dat hij chemische wapens inzette, en Barack Obama zijn woord brak door niets te doen, terwijl hij stellig had beweerd dat die chemische wapens een rode lijn zouden zijn.
Wij maakten voortdurend onderscheid tussen goede en kwade oppositie, waarmee we de caleidoscoop van stammen en groepen vereenvoudigden tot binaire nulletjes en eentjes. De opkomst van IS, als metafoor van het meest barbaarse kwaad, leidde tot simplificatie. Als we dát tuig konden wegmeppen, dan was het belangrijkste doel bereikt.
Rusland en Iran hadden het beter door. Die maakten geen onderscheid tussen wat wij goed en kwaad noemden. Iran stuurde grondtroepen en Hezbollah, Rusland werd de luchtmacht van Assad, en wij, beschaafde, principiële westerlingen, hebben het nakijken. Politiek en militair van de kaart gespeeld. Wij druipen af, terwijl Iran en Rusland met eigen militaire bases in Syrië de dienst uitmaken. Zij helpen Assad bij wat hopelijk het laatste offensief, en de laatste massaslachting, van deze oorlog zal zijn.
Zeven jaar. Langer dan de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog. En deze week niet meer dan een voetnoot in het nieuws.
See omnystudio.com/listener for privacy information.