COLUMN | Sukkelaars
De Wereld | BNR
19-09-2018
Uit onderzoek door een gerenommeerd wetenschappelijk instituut, in opdracht van de Puerto Ricaanse overheid, blijkt dat de wervelstormen vorig jaar bijna 3.000 levens eisten, dus aanmerkelijk meer dan de 64 die officieel werden geteld. Nep-informatie, komt allemaal van de Democraten, zei Trump.
Autocraten zijn meesters in het intimideren van de vijand en de oppositie. Ze dopen hun pen in vitriool of openen Twitter en gaan los. Erdogan liet na de Turkse staatsgreep van drie jaar geleden ruim 300.000 volgelingen van aartsvijand Gülen arresteren of ontslaan, en draaide de onafhankelijke rechtbank en de pers de nek om. Die Gülen moet buitenaards-geniaal zijn om zoveel volgelingen te hebben. Erdogans aanhang juicht.
Poetin laat de twee mannen die oud-spion Skripal probeerden te vermoorden, opdraven met het verhaal dat zij als toeristen de kerk van het Engelse stadje Salesbury wilden bezoeken. Duda van Polen ontmantelt de onafhankelijke rechtbank, maar krijgt een juichende menigte op de been door de schuld te leggen bij de Brusselse EU-kliek. Zijn vriendje Orban van Hongarije oogst nog harder applaus met zijn pleidooi voor de illiberale staat, wat zoiets betekent als de vrijwillig gekozen dictatuur.
Autocraten pakken het hard en schaamteloos aan, en zien het beeld van genialiteit, dat hen in de spiegel aankijkt, gereflecteerd in het enthousiasme van hossende massas. Democraten zijn, daarbij vergeleken, maar sukkelaars. Macron krijgt in Frankrijk de langere werkweek er maar niet door, Theresa May loopt zich vast in de Brexit omdat zij de vijand er juist bij wil houden, Rutte schippert tussen oppositie en coalitie over de dividendbelasting, beetje gedoe over de pensioenen en de gedaalde, dan wel plotseling weer gestegen koopkracht. Autocraten liegen of het gedrukt staat, aangemoedigd door juichende menigtes. Democraten jokken wel eens een beetje en zijn gedoemd te zoeken naar altijd weer nieuwe coalities. Zoals vandaag, bij de Algemene Beschouwingen. Sukkelaars? Jawel, maar wat een zegen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
Autocraten zijn meesters in het intimideren van de vijand en de oppositie. Ze dopen hun pen in vitriool of openen Twitter en gaan los. Erdogan liet na de Turkse staatsgreep van drie jaar geleden ruim 300.000 volgelingen van aartsvijand Gülen arresteren of ontslaan, en draaide de onafhankelijke rechtbank en de pers de nek om. Die Gülen moet buitenaards-geniaal zijn om zoveel volgelingen te hebben. Erdogans aanhang juicht.
Poetin laat de twee mannen die oud-spion Skripal probeerden te vermoorden, opdraven met het verhaal dat zij als toeristen de kerk van het Engelse stadje Salesbury wilden bezoeken. Duda van Polen ontmantelt de onafhankelijke rechtbank, maar krijgt een juichende menigte op de been door de schuld te leggen bij de Brusselse EU-kliek. Zijn vriendje Orban van Hongarije oogst nog harder applaus met zijn pleidooi voor de illiberale staat, wat zoiets betekent als de vrijwillig gekozen dictatuur.
Autocraten pakken het hard en schaamteloos aan, en zien het beeld van genialiteit, dat hen in de spiegel aankijkt, gereflecteerd in het enthousiasme van hossende massas. Democraten zijn, daarbij vergeleken, maar sukkelaars. Macron krijgt in Frankrijk de langere werkweek er maar niet door, Theresa May loopt zich vast in de Brexit omdat zij de vijand er juist bij wil houden, Rutte schippert tussen oppositie en coalitie over de dividendbelasting, beetje gedoe over de pensioenen en de gedaalde, dan wel plotseling weer gestegen koopkracht. Autocraten liegen of het gedrukt staat, aangemoedigd door juichende menigtes. Democraten jokken wel eens een beetje en zijn gedoemd te zoeken naar altijd weer nieuwe coalities. Zoals vandaag, bij de Algemene Beschouwingen. Sukkelaars? Jawel, maar wat een zegen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.