Toen Rusland in 2015 plotseling in Syrië de luchtmacht werd voor Assad en Hezbollah, op gezag van Iran Assads grondleger werd, zag Israël onmiddellijk het gevaar. Ooit zou Assad winnen en dan zouden Hezbollah en Iran vanuit nieuwe bases in Syrië de pijlen richten op Tel Aviv en Haifa. De Israëliërs maakten toen een geheime deal met Poetin: zij zouden de resultaten van hun dagelijkse spionagevluchten boven Syrië met de Russen delen, in ruil voor een toezegging dat Poetin Iran en Hezbollah zou afhouden van acties tegen Israël.
Dat Israël stelselmatig in Syrië Hezbollah-raketten wegbombardeert, is geen nieuws. Dat er nu Iraanse bases in Syrië zijn en dat Israël zich ook daartegen richt, is wel degelijk nieuws. Het is Poetin die Iran nu inderdaad onder druk zet, waarbij opmerkelijk is dat ook Assad van die Iraanse bases af wil. Meevechten tijdens zijn oorlog, prima. Maar nu hij wint, wil ook Assad de Iraniërs kwijt.
In dit spanningsveld speelt Amerika totaal geen rol. Trump wekte, door de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël de schijn zijn bondgenoot door dik en dun te steunen. Maar nu het er echt op aankomt, houdt Washington het op stilzwijgen en een paar obligate dooddoeners.
Dit sluimerende conflict is het rechtstreekse gevolg van het winnen van de oorlog tegen IS en ook dat komt vooral op rekening van Rusland. De westerse alliantie, onder leiding van de Amerikanen, voelt zich niettemin de winnaar. Maar over de consequenties is kennelijk nooit nagedacht. Wat doe je met gevangen genomen IS-strijders? Omdat het kalifaat nooit een erkend land was, zijn het geen krijgsgevangenen, zoals vastgelegd in de Derde Geneefse Conventie. Die zegt dat je ze netjes moet behandelen en uiteindelijk moet vrijlaten.
Wat dan wel? Trump wil ze terugsturen naar hun landen van oorsprong om ze daar te laten berechten. Dagastan, Tsjetsjenië, de Europese landen moeten daar natuurlijk niets van hebben. Guantanamo, dan? Gaat natuurlijk ook niet gebeuren. En de Russen? Die hebben, om het eufemistisch uit te drukken, niet zoveel gevangenen. Want Poetin koos voor de harde lijn. En juist hij lijkt de enige die met die hardheid het aflopende en het nieuwe conflict kan beheersen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.