Al heel lang heb je de G-7, die bestaat uit s werelds grootste economieën. Maar daar mag China niet bij, want toen de G-7 werd bedacht, was China nog een Derde Wereldland. Rusland zit er ook niet bij. Dat wil zeggen: een tijdje wél, en toen werd het de G-8, maar na de Oekraïne- en Krim-affaire werd Rusland eruit gekieperd. Dus weer G-7. Om de economische supermacht China erbij te halen, wordt klaarblijkelijk beschouwd als G-zever.
De G-20 was bedoeld om aan het elitaire G-7-groepje een aantal ontwikkelingslanden en opkomende markten toe te voegen. China en Rusland stonden wel op dát lijstje. Maar eigenlijk is de G-20 de G-19, want namens de Europese Unie schuift er ook een vertegenwoordiger aan. Nederland mag er af en toe bij zijn, zoals nu, en is dan apetrots. Dat is merkwaardig, want als 18de economie in de wereld hoort ons land er gewoon permanent bij. Maar dat willen andere leden dan weer niet, want dan zouden er te veel Europese landen aan tafel zitten.
Premier Rutte vond het allemaal prachtig, vooral omdat hij in de wandelgangen zijn collegas college kon geven over de Brexit. Daarover kunnen ze hem trouwens gewoon bellen, dus waarom zou je er helemaal voor naar Buenos Aires moeten? Maar over de bekende, vage G-vergezichten hoor je Rutte gelukkig niet.
Al proberen ze ons van alles en nog wat wijs te maken over wat er zoal is afgesproken, deze G-20 ging maar om één kwestie: de Amerikaans-Chinese handelsoorlog, en dus om het gesprek tussen Trump en Xi. Het was dus niets meer of minder dan een G-2. En ook dat gesprek had net zo goed plaats kunnen vinden in Beijing, Washington of voor mijn part New Delhi, waar de G-dinges trouwens in 2022 heeft afgesproken. Trump wilde, na dat ene belangrijke gesprek, eigenlijk meteen weg. Beleefd was het niet beleefdheid is niet zo zijn ding maar begrijpelijk was het wel. Houd toch op met dat G-dinges.
See omnystudio.com/listener for privacy information.