Natuurlijk heeft Boris Johnson de vertrouwensstem in het Lagerhuis overleefd. Niet dat de meerderheid van de Britten niet denkt dat hij de hele wereld bij elkaar liegt, het ging erom wat zijn eigen Conservatieve partij uiteindelijk slimmer vond: Boris dumpen en een vervanger aanwijzen, of erop gokken dat hij als onkwetsbare teflon-clown de naar macht snakkende Labour oppositie uit de regeringsbankjes kan houden. Ze kozen voor het laatste. Partygate? Ach, ’t is alweer zo lang geleden. Deukje opgelopen? Nou, wel een flinke. 
Teflon-eigenschappen hebben meer politici. Bill Clinton was er zo een, Angela Merkel ook, en je hoort vaak zeggen dat het ook voor Mark Rutte geldt. Er is een groot verschil: Nederlandse moties van wantrouwen komen steevast van de oppositie, en zijn daarmee al op de voorhand kansloos. Sterker nog: in Nederland valt nooit een kabinet als een motie van wantrouwen niet van een regeringspartij komt. Dat is het spannende van het Lagerhuis: daar kwam de aanvraag voor een motie van goedkeuring, wat eigenlijk een motie van afkeuring is, van een opmerkelijk groot aantal van Johnsons eigen Tories. Om dat te overleven is veel moeilijker, vooral omdat hij niet allen met ‘partygate’ worstelt, maar ook tritsen beledigingen op zijn naam heeft staan. Voorbeeld: ‘Je kunt me een Armeense kippenboer noemen, of een Arisch mannetjeszwijn, maar noem me niet incompetent.’ Nog een voorbeeld: ‘vrouwen in boerka zijn net wandelende brievenbussen.’ Hij komt er tot nu toe mee weg. 
De Tory-regels verbieden herhaling van zo’n motie van goedkeuring – lees dus: afkeuring – binnen een jaar, dus voorlopig zit Boris op rozen. Hoewel het geen garantie is. Twee beroemde Tory-premiers, Margaret Thatcher in 1990 en Theresa May in 2018, overleefden ook een motie van afkeuring van hun eigen partij, maar gingen daarna toch roemloos ten onder. En een hoop Tories denken dat Boris wel degelijk op de weg naar de uitgang is, al is dat voorlopig wensdenken. 
Moeten wij blij zijn met Boris? Nou, met Brexit maakt hij er een behoorlijke puinhoop van. Maar, eerlijk is eerlijk, zijn corona-aanpak was best inspirerend, en in de Oekraïense oorlog is zijn land weer helemaal de bondgenoot waar we altijd op hebben vertrouwd. Voor de internationale verhoudingen is de pias van Whitehall zo slecht nog niet. 
See omnystudio.com/listener for privacy information.