Voor de Duitse Bondskanselier Olaf Schulz, gastheer van de Berlijnse conferentie voor de wederopbouw van Oekraïne, was het de opmaat naar een ‘nieuw Marshall Plan.’ Dat klonk goedbedoeld. Maar behalve de vaststelling dat Oekraïne miljarden nodig heeft voor de wederopbouw, slaat de vergelijking met de Marshall hulp nergens op. 
Het Marshall Plan, dat liep van 1948 tot eind 1952, was een gift van één land, de Verenigde Staten aan 16 Europese landen die onder de Tweede Wereldoorlog hadden geleden, waaronder Nederland. Het herstelplan voor Oekraïne is een collecte onder zo’n dertig landen om één land hulp te bieden. Het Marshall Plan was geen lening, geen achtergestelde lening, geen voorschot – het was een geschenk. Maar het was ook strategisch heel goed doordacht, en in sommige opzichten behoorlijk doortrapt. Het politieke doel was het creëren van een groep welvarende westerse landen die als buffer konden dienen tegen de Sovjetunie. De Koude Oorlog woedde al, en dit was de economische invulling van alles dat ten westen lag van het IJzeren Gordijn. 
Zo zat, verborgen in de cijfer-brei, een post van vijf procent van het totaal voor de CIA, om spionageposten in Europa op te bouwen. De CIA financierde er ook het anticommunistische verzetsleger in de Sovjetstaat Oekraïne mee, dat tot 1953 heeft bestaan, en dat eerst tegen Hitler vocht en daarna tegen Stalin.  
Duitsland was weliswaar de aanstichter geweest van het kwaad, maar na de oorlog was het voor de Amerikanen in industrieel opzicht en als buffer in de Koude Oorlog het belangrijkste Europese land, en kreeg een groot deel van de hulp. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Italië waren de andere koplopers. Pikant was trouwens dat Nederland Marshall hulp ontving voor het eigen land, maar ook voor Nederlands Indië, hoewel dat in die tijd al Indonesië was. 
De Marshall Hulp was geen altruïsme. De economische redenering was dat het snelle herstel van Europa zou leiden tot gezonde economieën, en daarmee tot goede handelsbetrekkingen met Amerika. De afhankelijkheid van de VS die hierdoor ontstond, werd ook verankerd in de gelijktijdig opgerichte NAVO. 
Kortom: je moet wel heel veel fantasie hebben om de opbouw van Oekraïne te vergelijken met het Marshall Plan. Misschien op één punt na: een volledig door westerse inspanning op de been geholpen Oekraïne vormt een goede buffer tegen Rusland, dat zijn ware aard heeft laten zien.
See omnystudio.com/listener for privacy information.