De verhalen over de staatsgreep zijn adembenemend. Via een katholieke priester die met de generaals bemiddelde over wat officieel aftreden heette, kreeg Mugabe, behalve juridische onschendbaarheid, een gouden handdruk van tien miljoen dollar het behoud van zijn salaris van anderhalve ton. Als hij overlijdt, behoudt echtgenote Grace, bijgenaamd Gucci-Grace, de helft van zijn salaris. Dat komt dan bovenop de miljoenen die zij de staat al heeft ontfutseld, en waarvan zij onlangs nog vastgoed en twee peperdure autos kocht in Zuid-Afrika.
Hun kinderen smijten met tonnen en doen aan blingbling met champagne, onbetaalbare horloges en glimmende Rolls-Royces. De kliek van rond 40 politici rond Mugabe, in de media in Zimbabwe bekend als G40, sjoemelde voor tientallen miljoenen met hulpgelden, overheidsorders, witwaspraktijken, fantoom-deals met vastgoeden agrarische goederen. Per persoon is in Zimbabwe het jaarinkomen 1.150 dollar, nog geen honderd dollar per maand.
De bemiddelaar, vader Mukonori, onthulde dat de afgeserveerde Mugabe niet echt is afgeserveerd. Hij blijft nog klussen als regeringsconsultant . Want in de Afrikaanse wereld zijn senioren er om te adviseren, zei Mukonori tegen de BBC. Waar haalt hij de onzin vandaan? Afgezette Afrikaanse dictators eindigen doorgaans in ballingschap, in de gevangenis of aan de punt van een bajonet.
Mugabe was een schurk, die zijn land naar de totale economische en morele afgrond voerde. Hij werd, zoals het dictators betaamt, meer gevreesd dan bewonderd. Dat de generaals rust verkozen boven rellen en akkoord gingen met aftreden in plaats van afzetten, is misschien te begrijpen. Maar instemmen met zulke perverse zakkenvullerij belooft weinig goeds voor de toekomst van het land. De dictator is afgekocht, maar het systeem blijft.
See omnystudio.com/listener for privacy information.