De Kim Jong-un- of Vladimir Poetin-achtige uitslag van het Catalaanse referendum is dan ook volksverlakkerij. En de klakkeloze wijze waarop sommige media spraken van 'een overtuigende meerderheid vóór onafhankelijkheid' is een bewijs van onvermogen.
De Catalaanse regering, die met het referendum doelbewust de wet overtrad en de dictatuur van de minderheid opdringt, verdient een rode kaart. Die regering weet dat maar veertig procent van de Catalanen echt voor onafhankelijkheid is, en dat de tegenstanders het referendum hebben geboycot. Intimidatie van tegenstanders, zoals dinsdag, toen werkwilligen uit angst toch maar meededen aan een algemene staking, geeft deze hele episode een luguber karakter.
Maar ook de Spaanse regering is krankzinnig. Honderden gewonden, mensen aan hun haren uit stemhokjes sleuren, meppen met de wapenstok, schieten met rubber kogels het is niet de centrale regering die haar wettige gezag en autoriteit handhaaft, het zijn Spaanse hordes die de orders uitvoeren van een hysterisch kabinet. De Europese Unie kon niet anders dan de Spaanse regering steunen, maar tandenknarsend en schoorvoetend, en ook in Brussel is de verbijstering groot.
Mag een provincie of staat streven naar onafhankelijkheid? Natuurlijk mag dat. Schotland overweegt het. Slowakije scheidde zich van Tsjechië af, Kroatië, Servië en Bosnië werden onafhankelijk. Kosovo is misschien nog een sprekender voorbeeld, want Servië is daar fel op tegen. Catalanen hebben cultureel een punt, en ook economisch, want zij trekken de financiële kar voor heel Spanje, net als in België, waar Vlaanderen Wallonië financieel overeind houdt.
Juist daarom is het zo ernstig dat de waarheid wordt weggedrukt.De meerderheid van de Catalanen wil met Madrid onderhandelen over meer erkenning en minder lasten, niet over onafhankelijkheid. De Spaanse regering had de Catalanen al maanden geleden een warme hand moeten reiken. Met repressie bereikt zij precies het tegendeel.
See omnystudio.com/listener for privacy information.