Volgens Jeroen Olyslaegers is De Dulle Griet een visionair schilderij. Zijn hoofdpersonage uit 'Wildevrouw' formuleert het als volgt : “Het was alsof Bruegel de waanzin daar op zijn staart had getrapt en met zijn penselen toonde wat er toen in aantocht was: een stad die zichzelf zo naar de rand van de hel had gesleept, dat een dol wijf, verblind door een sluier voor haar ogen, en verloren in de zeven zonden, radeloos uit Antwerpen wegvluchtte om nooit meer terug te keren.”