‘De Koning en de arme violist’. (Ook bekend als: ‘Het houten zwaard’)
Dit sprookje is van Afgaans Joodse herkomst gaat over vertrouwen op God of het lot en het aanvaarden van de omstandigheden waarin je verkeert, hoe moeilijk die ook zijn, en tegelijk je kop erbij houden en optimistisch je mogelijkheden te benutten. 
Een stinkend rijke koning bezit alles wat je maar kunt bedenken en toch voelt hij zich niet gelukkig. Hij besluit om het geheim van het geluk te ontdekken en gaat incognito op pad door het land om de ware gelukkige mens te vinden. Natuurlijk vindt hij die niet, maar vlak voordat hij het heeft opgegeven hoort hij uit een armetierig huisje mooie vioolklanken. Hij ontmoet een arme violist die elke dag weer tot God bidt om genoeg te eten voor hem en zijn gezin zodat zij elke vrijdagavond de Sjabbat kunnen verwelkomen en ook door de week genoeg hebben, zelfs genoeg voor een kruikje wijn. Zij leven daar heel gelukkig.
De koning wordt stik jaloers en besluit de violist op de proef te stellen. Terug op het paleis verbiedt hij viool spelen in het hele land. De violist besluit waterdrager te worden totdat ook dat weer verboden wordt. En zo wordt iedere keer het nieuwe beroep van de violist verboden en telkens weet hij zich er weer uit te redden en een gelukkig bestaan te realiseren voor hem en zijn gezin. Zelfs als het bijna z’n kop gaat kosten redt hij zich er op een prachtige manier uit. Uiteindelijk erkent De koning zijn meerdere in de slimme violist en benoemt hem tot hoge adviseur aan het hof. En zo slijt de violist wederom zijn dagen als een gelukkig mens en leerde de koning een belangrijke les als het gaat om geluk.