Een gedicht kan, net als een verhaal, ons aanraken op een plek waar de pure ratio nooit geraakt. De reis van de drie koningen van T.S. Eliot is zo’n gedicht. Het gaat over de wijzen uit het oosten die een ster volgen, op zoek naar de koning der joden. Een van de drie kijkt jaren later terug op de reis. Dat het geen plezierreisje was, eerder een ellendige tocht. Waar gingen we in godsnaam naartoe, vroegen de koningen zich af. Maar hij vertelt ook hoe de reis afliep en wat het met hem deed. En daar kantelt het gedicht. Het wordt een prachtige bespiegeling over geboorte en dood en hoe die twee met elkaar verbonden zijn. Kortom: een gedicht, een verhaal over de reis die we allemaal maken.