In de 8e aflevering van de podcast Dit Dus! gaan theoloog Kees van Ekris en host Rosa Douma in gesprek met schrijfster Franca Treur. Nu ze het geloof in het leven na dit leven heeft losgelaten, wordt de druk dan ook groter om het ‘nu of nooit te doen? Franca Treur is bekend van haar debuutroman Dorsvloer vol Confetti waarin ze autobiografisch schrijft over het leven in een Zeeuwse orthodoxe boerengemeenschap. Franca groeide op in de orthodoxe reformatorische hoek van de kerk. Dat stempelde haar leven op een bepalende manier. We zijn niet goed genoeg uit onszelf en aan je bekering kun je zelf niet zoveel zelf bijdragen. “Je moet er erdoor getroffen worden”. In haar studententijd nam ze afscheid van het geloof. In gesprek met Kees en Rosa vertelt ze waarom en hoe ze nu kijkt naar haar opvoeding, kerk en geloof. In 2006 debuteerde Franca als schrijfster met prijswinnende essay ‘Maak iets van je leven! Maar wat?’. Dat essay start ze als volgt: "Er is niemand die iets van me wil. Niemand die erop staat dat ik bovengemiddeld presteer. Ik leef in een democratie waarin ik door niemand wordt onderdrukt. God noch meester verbiedt mij mijn leven te verkloten. Toch voel ik een alleen maar toenemende druk om iets briljants voor elkaar te krijgen, een bijdrage aan de wereld te leveren, een perfecte relatie te hebben, niet te mislukken. Wie of wat heeft dan zo’n macht over mij dat ik me zo opgejaagd voel?" Het gesprek met Franca staat in het teken van ‘Het Eeuwige Leven’. Dit is vertaald in het nu-of-nooit-gevoel. Want – zoals blijkt uit het fragment uit het essay – hoe ga je om met de druk dat het in dít leven moet gebeuren als je het geloof in een toekomend leven loslaat?