Verwonding is onmogelijk. En toch brengt illusie illusie voort. Als je kunt veroordelen, kun je worden verwond. Want je hebt geloofd dat je verwonden kunt, en het recht dat je voor jezelf hebt vastgesteld kan nu tegen jou worden gebruikt, tot je het als waardeloos, ongewenst en onwerkelijk terzijde legt. Dan houdt illusie op gevolgen te hebben en zullen die welke ze scheen te hebben, ongedaan worden gemaakt. Dan ben je vrij, want vrijheid is jouw geschenk, en nu kun jij het geschenk ontvangen dat je gegeven hebt.
Veroordeel en je wordt tot gevangene gemaakt. Vergeef en je wordt bevrijd. Dat is de wet die de waarneming regeert. Het is geen wet die door kennis wordt begrepen, want vrijheid is een deel van kennis. In waarheid is veroordelen dus onmogelijk. Wat de invloed en gevolgen ervan schijnen te zijn heeft helemaal niet plaatsgevonden. Toch moeten we ons er een poosje mee bezig houden alsof dit wel zo is. Illusie brengt illusie voort. Behalve één. Vergeving is een illusie die een antwoord is op de rest.
Vergeving vaagt alle andere dromen weg, en hoewel ze zelf een droom is, kweekt ze geen nieuwe. Alle illusies behalve deze ene vermenigvuldigen zich onvermijdelijk duizendmaal. Maar hier eindigen illusies. Vergeving is het eind van dromen, omdat ze een droom over ontwaken is. Ze is niet zelf de waarheid. Maar ze wijst naar waar de waarheid moet zijn en geeft de richting aan met de zekerheid van God Zelf. Ze is een droom waarin de Zoon van God tot zijn Zelf en tot zijn Vader ontwaakt, en weet dat Zij één zijn.
Vergeving is de enige weg die uit de ellende voert, voorbij alle lijden en uiteindelijk weg van de dood. Hoe zou er een andere weg kunnen zijn wanneer deze het plan van God Zelf is? En waarom zou je daartegen in verweer gaan, het bestrijden, duizend manieren proberen te vinden waarop het beslist onjuist is, duizend andere mogelijkheden?
Vandaag oefenen we erin de vrijheid toe te laten bij jou haar thuis te vinden. De waarheid schenkt jouw denkgeest deze woorden, zodat jij de sleutel kunt vinden tot het licht en een eind maakt aan de duisternis:
Alleen mijn veroordeling verwondt me.
Alleen mijn eigen vergeving maakt me vrij.
Vergeet vandaag niet dat er geen vorm van lijden is, of die verbergt wel een niet-vergevende gedachte. Evenmin kan er een vorm van pijn zijn die vergeving niet genezen kan.
Aanvaard de ene illusie die verklaart dat er geen veroordeling is in Gods Zoon, en de Hemel wordt onmiddellijk herinnerd, de wereld vergeten, samen met al haar vreemde overtuigingen, nu het gelaat van Christus eindelijk ongesluierd in deze ene droom verschijnt. Dit is het geschenk dat de Heilige Geest voor jou namens God, jouw Vader, bewaart. Laat deze dag zowel op aarde als in jouw heilige woning worden gevierd. Wees mild voor Beiden wanneer jij de overtredingen vergeeft waaraan je Hen schuldig achtte, en zie hoe jouw onschuld jou toestraalt vanaf Christus’ gelaat.
Er is geen veroordeling in hem. Hij is volmaakt in zijn heiligheid. Hij heeft geen gedachten van barmhartigheid nodig. Wie zou hem geschenken kunnen geven wanneer alles het zijne is? 
Vandaag komen we steeds dichter bij het einde van alles wat nog tussen deze visie en ons zicht zou kunnen staan. En we zijn blij dat we zover gekomen zijn en begrijpen dat Hij die ons hier gebracht heeft ons nu niet in de steek zal laten. Want Hij wil ons de gave schenken die God ons vandaag via Hem gegeven heeft. Nu is het de tijd voor jouw bevrijding. De tijd is gekomen. De tijd is vandaag gekomen.
Copyright: Ank Hermes, Een Cursus in Wonderen