Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les

Tekst 221 De Onmiddelijkheid Van De Verlossing

Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les
07-11-2022

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneer

VIII. De onmiddellijkheid van de verlossing

1. Het enige probleem dat je nog hebt is dat jij een tijdsinterval ziet tussen het moment waarop je vergeeft en dat waarop je de weldaden zult ontvangen van jouw vertrouwen in je broeder. Dit weerspiegelt slechts het kleine beetje dat je tussen jou en jouw broeder wilt bewaren, zodat jij en hij toch een beetje gescheiden kunnen zijn. Want tijd en ruimte zijn één illusie, die verschillende vormen aanneemt. Als die buiten je denkgeest is geprojecteerd, denk je erover als tijd. Hoe dichter die gebracht wordt bij waar ze zich bevindt, hoe meer je er in ruimtelijke begrippen over denkt.
2. Er is een afstand die jij gescheiden van jouw broeder wilt houden, en die ruimte neem je waar als tijd, omdat je nog altijd gelooft dat jij je buiten hem bevindt. Hierdoor wordt vertrouwen onmogelijk. En je kunt niet geloven dat vertrouwen aan ieder probleem nu een eind zou maken. En dus acht je het veiliger nog een beetje voorzichtig en een beetje op je hoede te blijven tegenover belangen die als afzonderlijk worden gezien. Vanuit dit gezichtspunt kun jij je niet voorstellen dat je kunt verkrijgen wat vergeving nu biedt. Het interval dat, naar je meent, ligt tussen het geven en het ontvangen van de gave, lijkt er een te zijn waarin jij offers brengt en verlies lijdt. Je ziet verlossing op de lange duur, maar geen onmiddellijk resultaat.
3. Verlossing is onmiddellijk. Tenzij je het zo ziet, zul je er bang voor zijn, omdat je gelooft dat het risico op verlies groot is tussen het tijdstip waarop het doel ervan tot het jouwe is gemaakt en waarop de gevolgen ervan jou bereiken. In die vorm blijft de dwaling, die de bron is van de angst, nog steeds verborgen. De verlossing zal de ruimte wegvagen die jij nog tussen jullie ziet, en jullie terstond één laten worden. En je bent bang dat juist hier het verlies zou liggen. Projecteer deze angst niet op de tijd, want de tijd is niet de vijand die jij waarneemt. De tijd is even neutraal als het lichaam, behalve gemeten naar de doelen die jij er in ziet. Als jij desondanks tussen jou en je broeder nog een beetje ruimte wilt houden, dan wil je ook een beetje tijd waarin vergeving nog een poosje wordt achtergehouden. En dit zorgt er alleen maar voor dat het interval tussen het tijdstip waarop vergeving jou onthouden wordt en wordt geschonken gevaarlijk lijkt, waarbij panische angst gerechtvaardigd is.
4. Maar de ruimte tussen jou en je broeder is alleen in het heden, nu, zichtbaar en kan niet in een toekomende tijd worden gezien. En evenmin kan die over het hoofd worden gezien, behalve in het heden. Toekomstig verlies is niet waar je bang voor bent. Maar je verbinden in het heden is jouw grote angstbeeld. Wie kan er behalve in het nu verlatenheid voelen? Een toekomstige oorzaak heeft vooralsnog geen gevolgen. En daarom moet het wel zo zijn dat wanneer je angstig bent, daar een huidige oorzaak voor bestaat. En die is het die correctie behoeft, niet een toekomstige toestand.
5. De plannen die je ten behoeve van je zekerheid maakt, worden allemaal in de toekomst gelegd, en daar kun je geen plannen maken. Er is vooralsnog geen bedoeling aan gegeven, en wat gebeuren zal heeft vooralsnog geen oorzaak. Wie kan gevolgen zonder een oorzaak voorspellen? En wie kan gevolgen vrezen als hij niet meende dat ze een oorzaak hebben gehad en nu rampzalig worden geacht? Geloof in zonde wekt angst, en kijkt net als zijn oorzaak vooruit en achterom, maar heeft geen oog voor wat hier en nu is. Maar zijn oorzaak kan alleen maar hier en nu zijn, als de gevolgen ervan nu al als beangstigend worden bestempeld. En door dit te negeren wordt hij beschermd en van genezing gescheiden gehouden. Want een wonder is nu. Het is hier al aanwezig, in de genade van het heden, in het enige tijdsinterval waarvoor zonde en angst geen oog hebben gehad, maar dat alles is wat er aan tijd bestaat.
6. De uitvoering van heel de correctie neemt in het geheel geen tijd in beslag. Maar de aanvaarding van de uitvoering kan een eeuwigheid lijken te duren. De verandering van doel die de Heilige Geest in je relatie heeft gebracht, draagt alle gevolgen in zich die jij zult zien. Ze kunnen nu worden waargenomen. Waarom wachten tot ze zich in de tijd ontvouwen, en vrezen dat ze misschien niet komen, hoewel ze al aanwezig zijn? Er is je gezegd dat alles wat van God komt het goede brengt. En toch lijkt het alsof dit niet zo is. Het goede in de gedaante van een ramp is moeilijk bij voorbaat te vertrouwen. Ook is dit idee niet echt zinnig.
7. Waarom zou het goede in de gedaante van het kwaad moeten verschijnen? En is het geen misleiding als dat wel gebeurt? Zo het al verschijnt, is de oorzaak ervan hier. Waarom zijn de gevolgen ervan dan niet duidelijk zichtbaar? En waarom in de toekomst? En jij probeert tevreden te zijn met zuchten, en met de ‘redenering’ dat je het nu niet begrijpt, maar op zekere dag wel. En dan zal de betekenis ervan duidelijk worden. Dit kan geen rede heten, want het is onrechtvaardig, en zweemt duidelijk naar straf tot de tijd van bevrijding nabij is. Uitgaande van een verandering ten goede in de bedoeling bestaat er geen reden om een interval waarin rampspoed toeslaat op een zekere dag als ‘goed’ te beschouwen, maar nu in de gedaante van pijn te zien. Dat is het nu offeren, en dit kan de prijs niet zijn die de Heilige Geest vraagt voor wat Hij totaal zonder prijs heeft geschonken.
8. Maar deze illusie heeft een oorzaak die, hoewel onwaar, al in je denkgeest aanwezig moet zijn. En deze illusie is slechts één effect dat ze opwekt, en één vorm waarin het resultaat ervan wordt waargenomen. Dit interval in de tijd, waarin vergelding wordt gezien als de vorm waarin het ‘goede’ verschijnt, is maar één aspect van het beetje ruimte dat tussen jullie ligt en nog altijd niet vergeven is.
9. Wees niet tevreden met toekomstig geluk. Het heeft geen betekenis, en is niet jouw verdiende beloning. Want jij hebt reden tot vrijheid nu. Wat baat vrijheid in de gedaante van een gevangene? Waarom zou bevrijding vermomd moeten zijn als de dood? Uitstel heeft geen zin, en de ‘redenering’ die volhoudt dat gevolgen van een huidige oorzaak moeten worden uitgesteld tot een toekomstige tijd, is louter een ontkenning van het feit dat gevolg en oorzaak als één geheel moeten komen. Kijk niet naar de tijd als iets om van te worden verlost, maar naar het beetje ruimte dat nog altijd tussen jullie ligt. Laat niet toe dat het als tijd wordt vermomd, en zo in stand wordt gehouden omdat de vorm ervan is veranderd, en niet kan worden herkend wat het is. Het doel van de Heilige Geest is nu het jouwe. Zou Zijn geluk dan niet evengoed het jouwe moeten zijn?