Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les

Tekst 194 Verlossing Zonder Compromis

Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les
29-09-2022

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneer

III. Verlossing zonder compromis

1. Is het niet waar dat je sommige vormen die een aanval kan aannemen niet herkent? Als het waar is dat elke vorm van aanval jou pijn doet, en wel evenzeer als in een vorm die je wel herkent, dan moet daaruit volgen dat jij niet altijd de bron van pijn herkent. Elke vorm van aanval is even destructief. Zijn doel verandert niet. Moord is zijn enige intentie, en welke vorm van moord leent zich ervoor de zware schuld en uitzinnige angst voor straf te verbergen die de moordenaar voelen moet? Hij kan misschien ontkennen dat hij een moordenaar is en zijn wreedheden met een glimlach rechtvaardigen, terwijl hij aanvalt. Toch zal hij lijden en zijn intentie onder ogen zien in nachtmerries waar hem het lachen is vergaan en waar het doel in zijn met afgrijzen vervuld bewustzijn opdoemt om hem alsnog te achtervolgen. Want niemand denkt aan moord en ontsnapt aan de schuld die deze gedachte met zich meebrengt. Als dood de intentie is, wat maakt dan de vorm die deze aanneemt uit?
2. Is de dood in enige vorm, hoe lieflijk en barmhartig die ook mag lijken, een zegen en een teken dat de Stem namens God via jou tot je broeder spreekt? De verpakking vormt niet het geschenk dat je geeft. Een lege doos, hoe mooi ook en hoe vriendelijk ook geschonken, bevat nog altijd niets. En noch ontvanger, noch gever worden lang misleid. Onthoud je broeder vergeving en jij valt hem aan. Je geeft hem niets en ontvangt van hem slechts wat jij gegeven hebt.
3. Verlossing is niet een of andere vorm van compromis. Compromissen sluiten is genoegen nemen met slechts een deel van wat jij wilt: een beetje nemen en het opgeven van de rest. Verlossing geeft niets op. Ze is voor iedereen totaal. Laat slechts het idee van een compromis toe, en het besef van het doel van verlossing gaat verloren, omdat het niet wordt herkend. Het is ontkend waar het compromis wordt aanvaard, want een compromis is de overtuiging dat verlossing onmogelijk is. Het houdt vol dat je een beetje aan kunt vallen, een beetje lief kunt hebben, én kunt weten wat het verschil is. Zo wil het onderwijzen dat een beetje van hetzelfde toch verschillend kan zijn en dat desondanks hetzelfde als één geheel intact kan blijven. Is dat zinnig? Valt dat te begrijpen?
4. Deze cursus is makkelijk, juist omdat hij geen compromissen sluit. Maar hij lijkt moeilijk voor hen die nog steeds geloven dat compromissen mogelijk zijn. Zij zien niet in dat in dat geval verlossing een aanval is. Het staat echter vast dat de overtuiging dat verlossing onmogelijk is, niet de basis kan vormen voor de rustige, kalme zekerheid dat die al gekomen is. Vergeving kan iemand niet een beetje worden onthouden. Evenmin is het mogelijk omwille van het ene aan te vallen en omwille van het andere lief te hebben, én vergeving te begrijpen. Zou je niet elke vorm van een aanslag op je vrede willen herkennen, als het alleen zo onmogelijk wordt dat je deze uit het oog verliest? Ze kan altijd stralend in jouw visie blijven, voor immer helder en nooit uit het zicht, mits je haar niet verdedigt.
5. Zij die geloven dat de vrede verdedigd kan worden en dat in haar naam een aanval gerechtvaardigd is, kunnen niet zien dat ze in hen ligt. Hoe zouden ze dat kunnen weten? Zouden ze vergeving kunnen aanvaarden, hand in hand met de overtuiging dat moord een aantal vormen aanneemt waarmee hun vrede veilig wordt gesteld? Zouden ze bereid zijn het feit te aanvaarden dat hun wrede doel tegen henzelf is gericht? Niemand verenigt zich met vijanden, of stemt met hen overeen qua doel. En niemand sluit compromissen met een vijand, zonder hem nog steeds te haten om wat die hem onthield.
6. Verwar wapenstilstand niet met vrede, of een compromis met de uitweg uit een conflict. Van een conflict bevrijd worden betekent dat het voorbij is. De deur is open, je hebt het slagveld verlaten. Je bent er niet blijven rondhangen in de bange hoop dat het niet terug zal keren omdat de kanonnen nu een moment zwijgen en de angst die op die plek des doods rondwaart niet duidelijk voelbaar is. Er is op een slagveld geen veiligheid. Je kunt er van bovenaf veilig op neerkijken, zonder erdoor te worden aangetast. Maar er middenin kun je geen veiligheid vinden. Geen enkele boom die overeind bleef zal jou beschutting bieden. Geen enkele illusie van bescherming houdt stand tegen het geloof in moord. Hier staat het lichaam, verscheurd tussen het natuurlijk verlangen te communiceren en de onnatuurlijke intentie te moorden en te sterven. Denk je dat de vorm die een moord aanneemt veiligheid kan bieden? Kan schuld op een slagveld afwezig zijn?