Tekst 79 De Beslissing Te Vergeten
Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les
21-04-2022
https://eencursusinwonderen.org/doneer
Dit wordt mogelijk gemaakt door deelnemers zoals jij.
II. De beslissing te vergeten
1. Je kunt iets niet dissociëren, tenzij je het eerst kent. Kennis moet aan dissociatie voorafgaan, zodat dissociatie niets anders is dan de beslissing te vergeten. Wat vergeten werd lijkt vervolgens beangstigend, maar alleen omdat de dissociatie een aanval op de waarheid is. Jij bent angstig omdat je vergeten hebt. En je hebt je kennis ingeruild voor een droombewustzijn, omdat jij bang bent voor je dissociatie, niet voor wat je hebt gedissocieerd. Wanneer wat je hebt gedissocieerd wordt aanvaard, houdt het op beangstigend te zijn.
2. Toch levert het opgeven van de dissociatie van de werkelijkheid jou meer op dan alleen maar de afwezigheid van angst. Vreugde en vrede en de heerlijkheid van de schepping liggen in deze beslissing besloten. Schenk de Heilige Geest alleen jouw bereidwilligheid om je weer te herinneren, want Hij bewaart voor jou de kennis van God en van jouzelf, terwijl Hij wacht tot jij die aanvaardt. Geef blijmoedig alles op wat jouw herinnering in de weg zou staan, want God is in je geheugen. Zijn Stem zal jou zeggen dat jij deel uitmaakt van Hem, wanneer je bereid bent je Hem te herinneren en opnieuw je eigen werkelijkheid te kennen. Laat niets in deze wereld tot uitstel leiden van jouw herinnering van Hem, want in deze herinnering ligt de kennis van jouzelf.
3. Je herinneren is niets anders dan in je denkgeest hervinden wat daar al is. Wat jij je herinnert maak jij niet, je aanvaardt slechts opnieuw wat daar al aanwezig is, maar verworpen werd. Het vermogen om in deze wereld de waarheid te aanvaarden is de waarnemingsgebonden tegenhanger van wat in het Koninkrijk scheppen is. God zal Zijn deel doen als jij het jouwe doet, en wat Hij teruggeeft in ruil voor het jouwe is het inruilen van waarneming voor kennis. Niets gaat Zijn Wil voor jou te boven. Geef slechts te kennen dat je je Hem herinneren wilt, en zie! Hij zal jou alles geven, als je er maar om vraagt.
4. Wanneer je aanvalt, ontken jij jezelf. Jij leert jezelf nadrukkelijk dat je niet bent wat jij bent. Door de werkelijkheid te ontkennen sluit je de aanvaarding van Gods gave uit, omdat jij in plaats daarvan iets anders hebt aanvaard. Als je begrijpt dat dit altijd een aanval op de waarheid is, en dat de waarheid God is, zul jij inzien waarom dit altijd beangstigend is. Als je bovendien inziet dat jij deel bent van God, zul je begrijpen waarom het zo is dat jij altijd eerst jezelf aanvalt.
5. Alle aanval is een aanval op je Zelf. Het kan niet iets anders zijn. Omdat hij ontstaat uit je eigen beslissing om niet te zijn wat jij bent, is het een aanval op je identificatie. Aanval is zodoende de manier waarop jouw identificatie verloren gaat, want als jij aanvalt moet je wel vergeten zijn wat jij bent. En als jouw werkelijkheid die van God is, zul jij je, wanneer je aanvalt, Hem niet herinneren. Niet omdat Hij verdwenen is, maar omdat jij er daadwerkelijk voor kiest je Hem niet te herinneren.
6. Als jij besefte dat dit van je innerlijke vrede een complete ravage maakt, zou je zo’n waanzinnige beslissing niet kunnen nemen. Je neemt die alleen omdat je nog altijd gelooft dat het jou iets bezorgen kan wat jij wilt. Hieruit volgt dus dat jij iets anders wilt dan innerlijke vrede, maar je hebt niet overwogen wat dat wel moet zijn. Toch is het logische gevolg van je beslissing volkomen duidelijk, als je het alleen maar in ogenschouw wilt nemen. Door een beslissing te nemen die tegen je werkelijkheid indruist, maakte jij jezelf waakzaam ten nadele van God en Zijn Koninkrijk. En het is die waakzaamheid die ervoor zorgt dat jij bang bent je Hem te herinneren.
Dit wordt mogelijk gemaakt door deelnemers zoals jij.
II. De beslissing te vergeten
1. Je kunt iets niet dissociëren, tenzij je het eerst kent. Kennis moet aan dissociatie voorafgaan, zodat dissociatie niets anders is dan de beslissing te vergeten. Wat vergeten werd lijkt vervolgens beangstigend, maar alleen omdat de dissociatie een aanval op de waarheid is. Jij bent angstig omdat je vergeten hebt. En je hebt je kennis ingeruild voor een droombewustzijn, omdat jij bang bent voor je dissociatie, niet voor wat je hebt gedissocieerd. Wanneer wat je hebt gedissocieerd wordt aanvaard, houdt het op beangstigend te zijn.
2. Toch levert het opgeven van de dissociatie van de werkelijkheid jou meer op dan alleen maar de afwezigheid van angst. Vreugde en vrede en de heerlijkheid van de schepping liggen in deze beslissing besloten. Schenk de Heilige Geest alleen jouw bereidwilligheid om je weer te herinneren, want Hij bewaart voor jou de kennis van God en van jouzelf, terwijl Hij wacht tot jij die aanvaardt. Geef blijmoedig alles op wat jouw herinnering in de weg zou staan, want God is in je geheugen. Zijn Stem zal jou zeggen dat jij deel uitmaakt van Hem, wanneer je bereid bent je Hem te herinneren en opnieuw je eigen werkelijkheid te kennen. Laat niets in deze wereld tot uitstel leiden van jouw herinnering van Hem, want in deze herinnering ligt de kennis van jouzelf.
3. Je herinneren is niets anders dan in je denkgeest hervinden wat daar al is. Wat jij je herinnert maak jij niet, je aanvaardt slechts opnieuw wat daar al aanwezig is, maar verworpen werd. Het vermogen om in deze wereld de waarheid te aanvaarden is de waarnemingsgebonden tegenhanger van wat in het Koninkrijk scheppen is. God zal Zijn deel doen als jij het jouwe doet, en wat Hij teruggeeft in ruil voor het jouwe is het inruilen van waarneming voor kennis. Niets gaat Zijn Wil voor jou te boven. Geef slechts te kennen dat je je Hem herinneren wilt, en zie! Hij zal jou alles geven, als je er maar om vraagt.
4. Wanneer je aanvalt, ontken jij jezelf. Jij leert jezelf nadrukkelijk dat je niet bent wat jij bent. Door de werkelijkheid te ontkennen sluit je de aanvaarding van Gods gave uit, omdat jij in plaats daarvan iets anders hebt aanvaard. Als je begrijpt dat dit altijd een aanval op de waarheid is, en dat de waarheid God is, zul jij inzien waarom dit altijd beangstigend is. Als je bovendien inziet dat jij deel bent van God, zul je begrijpen waarom het zo is dat jij altijd eerst jezelf aanvalt.
5. Alle aanval is een aanval op je Zelf. Het kan niet iets anders zijn. Omdat hij ontstaat uit je eigen beslissing om niet te zijn wat jij bent, is het een aanval op je identificatie. Aanval is zodoende de manier waarop jouw identificatie verloren gaat, want als jij aanvalt moet je wel vergeten zijn wat jij bent. En als jouw werkelijkheid die van God is, zul jij je, wanneer je aanvalt, Hem niet herinneren. Niet omdat Hij verdwenen is, maar omdat jij er daadwerkelijk voor kiest je Hem niet te herinneren.
6. Als jij besefte dat dit van je innerlijke vrede een complete ravage maakt, zou je zo’n waanzinnige beslissing niet kunnen nemen. Je neemt die alleen omdat je nog altijd gelooft dat het jou iets bezorgen kan wat jij wilt. Hieruit volgt dus dat jij iets anders wilt dan innerlijke vrede, maar je hebt niet overwogen wat dat wel moet zijn. Toch is het logische gevolg van je beslissing volkomen duidelijk, als je het alleen maar in ogenschouw wilt nemen. Door een beslissing te nemen die tegen je werkelijkheid indruist, maakte jij jezelf waakzaam ten nadele van God en Zijn Koninkrijk. En het is die waakzaamheid die ervoor zorgt dat jij bang bent je Hem te herinneren.