Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les

Tekst 216 Het Grensgebied

Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les
31-10-2022

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneer

III. Het grensgebied

1. Complexiteit komt niet van God. Hoe zou dat ook kunnen, wanneer alles wat Hij kent één is? Hij kent één schepping, één werkelijkheid, één waarheid en slechts één Zoon. Niets is met eenheid in strijd. Hoe zou er in Hem dan complexiteit kunnen zijn? Wat valt er te beslissen? Want juist strijd maakt keuze mogelijk. De waarheid is simpel: ze is één, zonder tegendeel. En hoe zou onenigheid in haar eenvoudige tegenwoordigheid kunnen doordringen, en complexiteit brengen waar eenheid heerst? De waarheid maakt geen keuzen, want er is niets waartussen te kiezen valt. En alleen als dat wel zo was, zou kiezen een noodzakelijke stap kunnen zijn in de voortgang naar eenheid. Wat alles is, laat voor niets anders ruimte. Maar zo’n omvang ligt buiten het bestek van dit leerplan. En ook is het niet nodig dat we stil blijven staan bij iets wat niet onmiddellijk te vatten valt.
2. Er is een grensgebied van denken dat tussen deze wereld en de Hemel ligt. Het is geen plaats, en wannéér je het bereikt, wordt niet door de tijd bepaald. Hier is de ontmoetingsplaats waar gedachten bijeen worden gebracht, waar tegenstrijdige waarden elkaar ontmoeten en alle illusies naast de waarheid worden neergelegd, waar ze als onwaar worden beoordeeld. Dit grensgebied ligt net aan de andere kant van de Hemelpoort. Hier wordt iedere gedachte gezuiverd en tot totale eenvoud gebracht. Hier wordt de zonde afgewezen, en al wat is in plaats daarvan verwelkomd.
3. Dit is het eind van de reis. We hebben die aangeduid als de werkelijke wereld. En toch ligt hier een tegenstrijdigheid, in die zin dat de woorden een beperkte werkelijkheid veronderstellen, een gedeeltelijke waarheid, een segment van het universum dat tot waarheid is gemaakt. Dit komt doordat kennis geen aanval op de waarneming onderneemt. Ze worden bijeengebracht, en slechts één gaat verder voorbij de poort waarachter Eenheid is. Verlossing is een grensgebied waar plaats en tijd en keuze nog steeds betekenis hebben, terwijl toch kan worden gezien dat ze tijdelijk zijn, niet op hun plaats, en dat iedere keuze al is gemaakt.
4. Niets van wat Gods Zoon gelooft kan worden vernietigd. Maar wat voor hem waarheid is moet naar de laatste vergelijking worden gebracht die hij ooit zal maken, de laatste waardebepaling die mogelijk is, het eindoordeel over deze wereld. Het is het oordeel van de waarheid over de illusie, van kennis over de waarneming, en het luidt: ‘Ze heeft geen betekenis, en bestaat niet.’ Dit is niet jouw beslissing. Het is slechts een simpele vaststelling van een simpel feit. Maar in deze wereld zijn er geen simpele feiten, omdat onduidelijk blijft wat hetzelfde en wat verschillend is. Het enige wat essentieel is om überhaupt een keuze te kunnen maken is dit onderscheid. En hierin schuilt het verschil tussen deze werelden. In deze hier is kiezen onmogelijk gemaakt. In de werkelijke wereld is keuze vereenvoudigd.
5. De verlossing stopt vlak voor de Hemel, want alleen waarneming heeft verlossing nodig. De Hemel was nooit verloren, en kan dus niet worden verlost. Wie kan echter een keuze maken tussen het verlangen naar de Hemel en het verlangen naar de hel, tenzij hij inziet dat ze niet hetzelfde zijn? Dit verschil is het leerdoel dat deze cursus zich heeft gesteld. Hij zal niet voorbij dit doelwit gaan. Zijn enige bedoeling is te onderwijzen wat gelijk is en wat verschilt, waardoor er ruimte wordt gelaten om de enige keuze te maken die kan worden gemaakt.
6. Er bestaat in deze complexe en overgecompliceerde wereld geen basis voor een keuze. Want niemand begrijpt wat hetzelfde is, en men lijkt te kiezen waar in werkelijkheid geen keuze is. De werkelijke wereld is het gebied waar keuze tot werkelijkheid is gemaakt, niet wat het resultaat betreft, maar wel in de waarneming van de keuzemogelijkheden. Dat er keuze is, is een illusie. Maar in deze ene ligt het ongedaan maken van iedere illusie, deze niet uitgezonderd.
7. Is dit niet zoals je speciale functie, waarin de afscheiding ongedaan wordt gemaakt door een wijziging van doel in wat eens speciaalheid was en nu vereniging? Alle illusies zijn er slechts één. En in het inzicht dat dit zo is, ligt het vermogen om alle pogingen op te geven om ertussen te kiezen, en ze verschillend te maken. Hoe simpel is de keuze tussen twee dingen die zo duidelijk ongelijk zijn! Hier is geen conflict. En er kan geen sprake zijn van een offer bij het loslaten van een illusie die als zodanig wordt herkend. Kan het moeilijk zijn datgene te laten varen wat nooit waar was en waaraan alle werkelijkheid onttrokken werd, en te kiezen voor wat waar moet zijn?