Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les

Tekst 234 Ermee Instemmen Zich Te Verbinden

Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les
24-11-2022

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneer

III. Ermee instemmen zich te verbinden

1. Wat voorbij verlossing in volmaakte zekerheid wacht, is niet onze zorg. Want je bent maar amper begonnen je de eerste onzekere schreden de ladder op te laten leiden waarlangs de afscheiding jou naar beneden heeft gevoerd. Alleen het wonder is thans jouw zorg. Dit moet ons vertrekpunt zijn. En eenmaal begonnen, zal de weg waarlangs we opstijgen tot ontwaken en het einde van de droom, sereen en simpel worden gemaakt. Wanneer je een wonder aanvaardt, voeg je niet je angstdroom toe aan een droom die al werd gedroomd. Zonder steun zal de droom vervliegen zonder gevolgen. Want het is jouw steun die hem versterkt.
2. Een denkgeest is pas ziek als een andere denkgeest ermee instemt dat ze afgescheiden zijn. En dus is ziek zijn hun gezamenlijke beslissing. Als jij je instemming weigert en het aandeel aanvaardt dat je hebt in het werkelijk maken van ziekte, kan de andere denkgeest zijn schuld niet projecteren zonder jouw hulp om hem zichzelf als afgescheiden en afzonderlijk van jou te laten zien. Op die manier wordt het lichaam niet vanuit verschillende gezichtspunten als ziek gezien door jullie beide denkgeesten. Je met de denkgeest van een broeder verenigen voorkomt de oorzaak van ziekte en de vermeende gevolgen. Genezing is het gevolg van denkgeesten die zich met elkaar verbinden, zoals ziekte ontstaat door denkgeesten die zich van elkaar afscheiden.
3. Het wonder doet juist niets omdat de denkgeesten verbonden zijn, en zich niet kunnen afscheiden. Maar in de droom is dit omgekeerd, en worden afgescheiden denkgeesten als lichamen gezien, die van elkaar gescheiden zijn en zich niet kunnen verbinden. Sta niet toe dat jouw broeder ziek is, want als hij dat wel is, heb je hem aan zijn eigen droom overgelaten door die te delen met hem. Hij heeft de oorzaak van ziekte niet gezien waar die is, en jij zag de kloof tussen jullie over het hoofd waar de ziekte is verwekt. Op die manier zijn jullie in ziekte verbonden, met het doel de smalle kloof ongenezen in stand te houden, waar ziekte zorgvuldig beschermd, gekoesterd en door een onwrikbare overtuiging geschraagd blijft, uit vrees dat God de smalle kloof die naar Hem leidt zou komen overbruggen. Bevecht Zijn komst niet met illusies, want boven alles wat in de droom lijkt te glinsteren verlang jij juist naar Zijn komst.
4. Het eind van dromen is het eind van angst, en er is in de wereld van dromen nooit liefde geweest. De kloof is smal. Toch bevat ze het zaad van de pest en elke vorm van kwaad, omdat ze de wens is om gescheiden te blijven en zich niet te verbinden. En zo lijkt ze aan ziekte een oorzaak te geven die niet haar oorzaak is. Het doel van de kloof is de enige oorzaak die ziekte heeft. Want ze werd gemaakt om jou afgescheiden te houden, in een lichaam dat jij ziet alsof het de oorzaak was van pijn.
5. De oorzaak van pijn is de afscheiding, niet het lichaam dat daar alleen het gevolg van is. Maar afscheiding is niet meer dan lege ruimte die niets omsluit, niets doet, en even substantieloos is als de lege plek tussen de golvingen die een schip in het voorbijgaan maakt. En die weer even snel wordt ingenomen, wanneer het water zich erin stort om het dal te dichten, en de golven zich aaneensluiten om het te bedekken. Waar is het dal tussen de golven, wanneer die zijn samengevloeid en de ruimte hebben ingenomen die ze voor korte tijd gescheiden leek te houden? Waar is de grond voor ziekte, wanneer de denkgeesten zich verbonden hebben om de smalle kloof tussen hen te dichten, waar de zaden van ziekte leken te groeien?
6. God bouwt de brug, maar alleen in de ruimte die door het wonder schoon en leeg werd achtergelaten. De zaden van ziekte en de schande van schuld kan Hij niet overbruggen, want Hij kan de wezensvreemde wil die Hij niet geschapen heeft, niet vernietigen. Laat de gevolgen ervan verdwijnen, en grijp ze niet met gretige handen vast om ze voor jezelf te houden. Het wonder zal ze allemaal opzij vegen, en zo plaatsmaken voor Hem die de brug wil zijn waarover Zijn Zoon terugkeert naar Hem.
7. Reken dan de zilveren wonderen en de gouden dromen van geluk tot de enige schatten die je in de schatkamer van de wereld wilt bewaren. De deur staat open, niet voor dieven, maar voor je hongerende broeders, die het glanzen van een kiezelsteen aanzagen voor goud, en een hoop sneeuw hebben opgeslagen die schitterde als zilver. Achter de open deur rest hun niets. Wat is de wereld anders dan een smalle kloof die gezien wordt als iets dat de eeuwigheid verscheurt en in dagen, maanden en jaren breekt? En wat ben jij die in deze wereld leeft anders dan een beeld van Gods Zoon, in stukken gebroken, die elk in een afgescheiden en ongewis klompje klei verborgen zitten?
8. Wees niet bevreesd, mijn kind, maar laat je wereld liefdevol door wonderen worden verlicht. En verbind je daar met jouw broeder waar de smalle kloof werd gezien die tussen jullie instond. En zo zal ziekte nu worden gezien zonder oorzaak. De droom van genezing schuilt in vergeving en laat jou met mildheid zien dat jij nooit gezondigd hebt. Het wonder laat jou geen enkel bewijs van schuld dat kan getuigen van wat nooit was. En het zal in je schatkamer een plaats bereiden waar je Vader en je Zelf welkom zijn. De deur staat open, opdat ieder komen zal die niet langer hongeren wil en zich in het overvloedig feestmaal wil verheugen dat daar voor hem is aangericht. En zij zullen de door jou genode Gasten ontmoeten aan wie het wonder gevraagd heeft tot jou te komen.
9. Dit is een feestmaal dat geenszins lijkt op de feesten die het dromen van de wereld heeft laten zien. Want hier geldt dat hoe meer iemand ontvangt, des te meer er voor al de anderen te delen overblijft. De Gasten hebben een onbeperkte voorraad met Zich meegebracht. En niemand wordt tekortgedaan of kan tekort doen. Dit is een feest dat de Vader aanricht voor Zijn Zoon, en in gelijke mate met hem deelt. En in Hun delen kan er geen kloof zijn waarin de overvloed terugloopt en verschraalt. Hier kunnen de magere jaren zich niet aandienen, want de tijd maakt niet zijn opwachting bij dit feest dat geen einde kent. Want de liefde heeft haar tafel gedekt in de ruimte die jouw Gasten van jou gescheiden leek te houden.