Ik leerde onlangs een les, doordat God me niet alleen wees om de kwaliteit van mijn gedachten, maar ook de kwaliteit van de grond waar ik die gedachten in zaai. Gedachten zijn als zaad, waarmee we zaaien in onszelf, anderen, onze situatie, onze relatie met God en de dingen die op ons pad komen. De grond waar dit zaad inkomt is net zo belangrijk als het zaad zelf. Zaad kan in zichzelf 'goed' of 'fout' zijn, vanuit het doel waarmee je het zaait... bewust of onbewust. Je wilt geen maïs zaaien zodra je tarwe wilt gaan oogsten. Met andere woorden. Je wilt geen angst en twijfel zaaien als geloof moet opkomen. Maar ook de grond waarin je zaait kan de juiste of niet-juiste grond zijn. Een akker van geloof ziet er anders uit dan een akker van twijfel en angst. Je hart is de plek waar je het zaad ontvangt, waar de boel gaat ontkiemen en opkomen. Maar je hart kent akkers van geloof en akkers van angst, twijfel, schaamte, oude pijn, etc. Dus wat voor zaad zaai je met jouw gedachten en op welke grond zaai je?