Voor de tweede aflevering van onze serie gesprekken met geestelijk verzorgers reizen Lex Bohlmeijer en Nina Pola op een druilerige dag af naar Wolfheze, waar de enorme GGZ-instelling Pro Persona huist. Op dit lommerrijke terrein aan de rand van de Veluwe worden al een eeuw lang psychiatrische patiënten verpleegd. We belanden er in een oude kerk, tussen de schapenweitjes, om te spreken met Remco Graat (leeftijd), hoofd van het team geestelijke verzorging, dat bestaat uit vijf geestelijk verzorgers van verschillende gezindten. Graat – kaal, grote bruine ogen, guitige glimlach – is katholiek, maar dat doet er niet zo toe, vertelt hij ons meteen. Als geestelijk verzorger probeer je vooral aan te sluiten bij de levensvragen van de mensen met wie je praat.