door Mina Etemad
We zeiden het al een paar keer in onze meest recente aflevering: vaak zijn het in horrorfilms niet de monsters waar je bang voor moet zijn, maar je medemens. Zo waren in Lovecraft Country niet de gruwelijke Shoggoths het grootste gevaar, maar de welgestelde familie Braithwhite. De meest diepe pijn komt immers voort uit onderdrukking door andere mensen – als je de angst daarvoor kunt vangen in een verhaal, heb je een goede basis voor een horrorfilm. Dat beseffen makers zich steeds vaker, wat de afgelopen tijd de volgende drie films die inspelen op de vrees voor ongelijkheid en onrechtvaardigheid heeft opgeleverd.
His House Vincents obsessie van de week mag zeker niet in deze lijst ontbreken. In His House volgen we een Zuid-Soedanees koppel dat net een verblijfsvergunning heeft gekregen in Engeland, maar nog geen vredig bestaan kan opbouwen vanwege trauma’s uit het verleden. Wat zij hebben meegemaakt zal veel (boot)vluchtelingen niet vreemd voorkomen, al heeft dit koppel misschien wel iets onvergeeflijks gedaan om de overtocht te kunnen afleggen.
Eenmaal in Europa aangekomen wacht hen geen warm bad; bootvluchtelingen ervaren we vaak als een last, zonder oog te hebben voor hoe moeilijk het kan zijn te aarden in een nieuwe omgeving terwijl de spoken uit het verleden je nog achtervolgen. His House weet die tragiek goed te verbeelden zonder dat het aan spanning verliest.

Antebellum Ondanks de belofte die haar naam in zich draagt, bevindt Eden zich in een hel. Op de plantage waar ze als slaaf moet werken leeft ze onder het juk van meedogenloze slavendrijvers die niet eens tolereren dat iemand hardop praat. Maar er lijkt iets niet helemaal pluis op deze plantage, want waarom wordt al het geplukte katoen verbrand?

Het mysterie wordt alleen maar groter wanneer we Eden in een hedendaagse setting zien. Wat de link tussen de twee verhalen ook is, het is duidelijk dat in beide werelden racisme de oorzaak is van de horrors waar de personages doorheen gaan. Antebellum is een film die vooral inzet op effectbejag en minder op diepgang, maar blijft desondanks tot de laatste minuut intrigerend.  

Bad Hair Niets zo eng als monsters die zich in je lichaam wurmen en je overnemen. Of die – in het geval van Bad Hair – zich via je haar in je nestelen. Anna zegt haar natuurlijke kroeshaar gedag en laat een weave zetten, omdat het haar de kans geeft als minder ‘urban’ te worden gezien en een eigen show op tv te krijgen. Maar voor haar keuze om aan witte schoonheidsidealen te voldoen moet ze misschien wel een prijs betalen.
Bad Hair is soms over the top en ietwat langdradig, maar de maatschappijkritiek is spot on; de film laat goed zien hoeveel moeite je moet doen om succesvol te zijn als je buiten de norm valt, en hoeveel pijn daar soms letterlijk bij komt kijken.