Aan tafel zitten Zoë Papaikonomou, Joost Oranje en Spraakmaker Michiel Vos. Het mediamoment van Papaikonomou gaat over de term ‘voltijdprinsjes’. Dit weekend verscheen in de Volkskrant een essay daarover. Wat is het bezwaar van Papaikonomou? Het mediamoment van Oranje gaat over een interview uit eigen huis. Tommy Wieringa heeft Barack Obama geïnterviewd. Is het bijzonder dat dit gelukt is? Obama wilde voor alle interviews in Europa graag met literaire mensen praten. Waarom zou hij dat willen? Volgens Volkskrant-correspondent Michael Persoon is het “ongelooflijk dat wij als media ons zo laten leiden door een publiciteitscampagne”. Is dat zo? Kreeg Nieuwsuur restricties? Oranje: “Als er restricties waren opgelegd hadden we dit interview niet gedaan”. Een opvallend telefoontje dan op de burelen van The New York Times vorige week. “Macron belde me op vanuit zijn paleis om zich te beklagen", schrijft columnist Ben Smith van de Amerikaanse krant. "Hij heeft blijkbaar een rekening te vereffenen. Hij vindt dat we vooringenomen zijn”. De kritiek van Macron is: ‘Bij de aanslagen van vijf jaar geleden stond iedereen achter ons. Nu zijn er buitenlandse kranten die schrijven dat Frankrijk racistisch en islamofoob is, en dat dát het probleem is”. Snappen onze mediakenners dit punt? Papaikonomou niet. Zij zegt: “Ik vind het wel intimiderend als je redacties gaat opbellen”. Vos vindt het niet heel gek dat Macron naar een redactie belt. Volgens hem staat hem dat vrij. Gerenommeerde media als Financial Times en Politico hebben hun stukken offline gehaald na kritiek van Macron. Is dit luisteren naar kritiek of buigen voor de president?