14 oktober 2019 stierf een van mijn beste vrienden. Deze aflevering is voor hem. Enkele dagen geleden was het zijn driejarige herdenking. Die dag maakt altijd veel emoties los. Meer voordien en achteraf, dan op de herdenking zelf. Rouwen doe ik alleen. Er komen heel wat emoties los bij rouw en die wil ik graag delen. Ook vertel ik nog andere rouw ervaringen, de dood van mijn eerste hond waarmee ik opgegroeid ben en het besluit om een hond niet te adopteren.

Rouw is niet alleen gelinkt aan mensen, maar we mogen en kunnen even erg rouwen voor dieren. Er is zelfs geen dood nodig om te rouwen, ik kan ook rouwen om de hond die ik dacht dat ik ging hebben. Alle emoties mogen er zijn in een rouwproces en in elke fase van je leven. Niet alleen verdriet, ook kwaadheid, teleurstelling, schuldgevoel, elke emotie kwam voor mij aan bod. Mijn tip: voel het allemaal en loop er niet van weg. Niet zoals ik deed. 
Deze aflevering is voor Jan, omdat ik hem mis. Maar ook voor iedereen die dat steuntje in de rug nodig heeft om open te zijn over emoties. Emoties is niet iets wat je moet wegstoppen, je mag ze tonen en we mogen hierover praten als we hier nood aan hebben. 
Het nummer in de aflevering is Heart of Gold van Neil Young, een van Jan zijn all time classics. We hebben dat ziek gedraaid, maar nu hangt er nog zoveel meer betekenis aan dat nummer.