Blanke muzikanten bepalen in de jaren ’50 het reilen en zeilen van de cool jazz. Wanneer bariton saxofonist Gerry Mulligan in ’53 de cel invliegt omwille van drugsbezit, gaat Chet Baker, James Dean van de jazz, solo verder. Vrouwen vallen in zwijm voor zijn charismatische looks, romantische melodieën en androgyne stemgeluid. Chets druggebruik resulteert in muzikale hoogtes en laagtes. Het leidt hem de hele wereld rond, zo ook naar België en Nederland, waar hij onder meer samen speelt met gitaristen René Thomas en Philip Catherine. Ondertussen wordt aan de Westkust verder geëxperimenteerd met verschillende muzikale parameters. Dave Brubeck en Paul Desmond doen dat door te componeren in vreemde maatsoorten.