'Een golfbeweging van zelfhaat en euforie'. Zo omschrijft Peter Buwalda het schrijfproces. En die continue druk van dat volgende boek dat nóg beter moet zijn dan de vorige, dat kan hij prima aan. Sterker nog, hij houdt ervan. Lekker, die angst dat het ook gewoon kan mislukken. Nog iets atypisch: hij heeft de gewoonte om zich volledig onder te dompelen in muziek waar hij werkelijk niets mee heeft.