Bijna overal rond de wereld, is monogamie de norm.
Vreemdgaan wordt niet alleen beschouwd als iets heel onethisch - in context van een huwelijk kan dit financieel en wettelijk ook veel gevolgens hebben, bijna alsof het een misdaad is - een misdaad tegen monogamie.
Alsof liefde alleen kan bestaan in een context van monogamie. Alsof iets anders, of iets meer willen, gestoord is.
Toch is monogamie niet echt vanzelfsprekend bij mensen, biologisch gezien.
Waarom vinden we dat dan zo belangrijk? Waarom volgen we deze heilige regel, hoe moeilijk het soms ook is?
"Het is het ultieme offer dat we voor onze partner doen”, zullen sommige mensen zeggen.
De plicht van monogamie bezorgt ons onzekerheden, over zaken die eigenlijk normaal zijn: een nood aan vrijheid, aan exploratie, aan variatie. Iets dat totaal niets heeft te maken met onze partner. Iets van ons. Eigen keuzes en plezier.
We only live once, toch?
Tegenwoordig kiezen steeds meer mensen om non-monogame relaties een kans te geven. Daar zijn verschillende gradaties in: trios, open relaties, poly relaties… Elk koppel - elk persoon mag zelf bepalen wat ze voor zichzelf willen. Zoals veel andere stukken van ons identiteit, wordt onze seksualiteit steeds meer gezien als een spectrum.
Is monogamie gedaan? Kunnen we poly relaties aan? Draait het eigenlijk allemaal om seks?
Vandaag, in No Offence, stellen we samen met Bo en Ken monogamie in vraag.