Theatermaker Ayşegül Karaca kan met haar ogen slechts twintig procent van de wereld zien, maar - zo stelt ze zelf - met haar hart voelt ze de wereld voor misschien wel meer dan de volle honderd procent. In haar voorstelling Oogentroost staat ze alleen op het podium en vertelt en zingt ze over een jeugd die gekenmerkt werd door huiselijk geweld. Met humor en zelfspot breekt ze met de traditie om niet de vuile was buiten te hangen. Zonder dat ze vervalt in pessimisme of wrok probeert ze de toekomst juist liefdevol tegemoet te treden. Pieter van der Wielen gaat met Ayşegül Karaca in gesprek.