#7 - THE DIASPORIC GAZE // Otion & Gyonne Goedhoop, poem by Rohan Ayinde!
Project Wiaspora
25-09-2020
Deze aflevering is een beetje anders dan de anderen. In het Van Abbemuseum ontvingen we de super creatieve Gyonne Goedhoop en performer en kunstenaar Guillermo Blinker a.k.a. Otion. Met hen speculeren we over wat er zou gebeuren als culturele instellingen zich niet focussen op bezoekersaantallen en prestige, maar juist op het welzijn van hun bezoekers. Maar we kijken ook naar hoe self-care en healing onderdeel uit maakt van hun werk. Wat betekenen zorg en schade eigenlijk voor ons? Dichter, kunstenaar en curator Rohan Ayinde zet met zijn prachtige gedicht 'Proximity to Death' de toon voor het gesprek.
Hoe kunnen we plekken creëren en behouden waarin we voor onze gemeenschap kunnen zorgen en daarmee voor onszelf? Wat hebben we eigenlijk nog te zoeken in instellingen waarin zwart-zijn vanuit een niet africentrisch perspectief belichten? Let's #rejectthemuseum. Het is tijd voor ons eigen verhaal, onze eigen voorwaarden en onze eigen diasporische tradities.
Net als in aflevering 1 en 2 van Project Wiaspora zit in deze aflevering een verwijzing naar de kunst van de Otolith Group. Vorig jaar hadden zij een overzichtsexpositie in het Van Abbemuseum, genaamd Xenogenesis. De term Xenogenesis komt voort uit het werk van afrofuturistische auteur Octavia E. Butler. Het staat voor iets van buiten, iets alien (xeno) dat een synthese (genesis) aangaat met het eigene. Naar het werk van de Otolith group toe vertaald zou het hier kunnen gaan om theorieën die ons lichaam binnen dringen en in ons een verandering teweeg brengen. Denk hierbij aan stereotypen over afkomst of ras en verwachtingen gekoppeld aan genderidentiteit. Het proces van de synthese brengt ons structureel uit balans en richt schade aan. Maar is het mogelijk deze processen om te denken? Kunnen we vanuit de positie die ons is toegewezen is een nieuw wereldbeeld creëren? We vinden binnen de kansen en beperkingen die de xeno ons oplegt platforms van solidariteit en verbroedering om de massa ontstijgen.
Hoe kunnen we plekken creëren en behouden waarin we voor onze gemeenschap kunnen zorgen en daarmee voor onszelf? Wat hebben we eigenlijk nog te zoeken in instellingen waarin zwart-zijn vanuit een niet africentrisch perspectief belichten? Let's #rejectthemuseum. Het is tijd voor ons eigen verhaal, onze eigen voorwaarden en onze eigen diasporische tradities.
Net als in aflevering 1 en 2 van Project Wiaspora zit in deze aflevering een verwijzing naar de kunst van de Otolith Group. Vorig jaar hadden zij een overzichtsexpositie in het Van Abbemuseum, genaamd Xenogenesis. De term Xenogenesis komt voort uit het werk van afrofuturistische auteur Octavia E. Butler. Het staat voor iets van buiten, iets alien (xeno) dat een synthese (genesis) aangaat met het eigene. Naar het werk van de Otolith group toe vertaald zou het hier kunnen gaan om theorieën die ons lichaam binnen dringen en in ons een verandering teweeg brengen. Denk hierbij aan stereotypen over afkomst of ras en verwachtingen gekoppeld aan genderidentiteit. Het proces van de synthese brengt ons structureel uit balans en richt schade aan. Maar is het mogelijk deze processen om te denken? Kunnen we vanuit de positie die ons is toegewezen is een nieuw wereldbeeld creëren? We vinden binnen de kansen en beperkingen die de xeno ons oplegt platforms van solidariteit en verbroedering om de massa ontstijgen.