In de filosofie is er onderscheid tussen negatieve vrijheid (vrijheid van iets... van meningsuiting, overheersing, discriminatie) en positieve vrijheid. De vrijheid tot iets mogelijkheid van keuzes, expressie, ontplooiing etc. Vrijheid buiten jezelf en innerlijke vrijheid. Hoe die 2 zich verhouden. De verhouding tussen de ik vrijheid en de spelregels van de samenleving. Wat als ik me beknot voel in mijn vrijheid? Dat kunnen er gevoelens van depressie ontstaan. Het existentialistische gedachtegoed geeft een vrije keuze, dan ben je dus vrij. Psychosynthese en ook veel Oosterse denkrichtingen geven aan dat vrijheid een ding is waar we zelf veel mee kunnen. 
De link met Corona en de overheidsmaatregelen wordt gemaakt en hoe mensen vanuit verschillende culturele achtergronden hier tegenaan kijken.
Is vrijheid werkelijk de vrijheid om te kiezen of is vrijheid het goede gevoel dat ik heb bij de keuzes die ik maak. Het is in de psychosynthese heel belangrijk om uit te zoeken waar je overtuigingen vandaan komen, hoe je naar de wereld kijkt etc, labels, oordelen. Anders diskwalificeer je mensen en ontstaat er strijdt, afscheiding, verwijdering etc etc. Het is een kijk op de wereld die tot oorlogen kan leiden.  
We verkennen de vrijheidsbeleving van Mandela en van veel mensen die in de kampen hebben gezeten waarnaar Victor Frankl onderzoek heeft gedaan. Belangrijk daarbij is vergeving, inzicht en inleven in de ander, omkijken naar een ander, liefde EN naar jezelf kijken .  Je hebt vrijheid nodig om een ander te kunnen helpen, anders zit je ook in een soort gevangenis.
Als je milder naar jezelf kan worden en kan accepteren waar je vandaan komt dan langzaam maar zeker word je vrijer omdat je stopt met jezelf af te wijzen. Robert noemt een voorbeeld uit zijn eigen leven als homosexuele man die zich niet vrij voelde in zijn jeugd. Jouw geschiedenis bepaalt in hoeverre jij je vrij voelt in deze wereld. 
De belofte van psychosynthese is ik heb gedachten maar ik ben ze niet, ik heb gevoelens maar ik ben ze niet, ik heb een lichaam maar ik ben het niet, ik ben een bron van puur bewustzijn en wil. Daar als je je disidentificeert van het verleden, word je veel milder voor jezelf en ontstaat compassie naar jezelf en naar de ander. Dan krijg je een andere ontmoeting.
Yolande noemt haar ervaring met het verkennen van haar binnenwereld. Daar begint het avontuur die een soort nieuwsgierigheid aanwakkert. Het is ook eng en onbekend want het zet je overtuigingen op de wereld op de helling. Je kan niet ongestraft de weg naar binnen doen. Het heeft consequenties. Je komt monsters tegen, nieuwe teleurstellingen, angsten. 
Het huis dat wij bouwen van overtuigingen dat is ook een gevangenis. Op het moment dat je geconfronteerd wordt met iets dichtbij over leven en dood bv dan gebeurt er iets. Dan ga ik het leven anders bekijken. Er ontstaat een totaal nieuwe werkelijkheid. Dingen die het leven raken geboorte, dood, ziekte leveren vaak op dat mensen anders willen gaan kijken. Mijn overtuigingen zijn niet de waarheid.
Tenslotte gaat het over het ontstaan van agressie en woede in deze Corona tijd. Logisch en begrijpelijk EN het is wat het is. 
Iedere crisis wijst naar onszelf. Hoe gaan we met de dingen om. Dat geldt ook voor het individu. Dat is een proces, geen quick fix. Zoeken naar het verhaal, kan ik ermee zijn, kan ik zijn met mijn onvermogen.
Relax, nothing is under control. We vechten collectief tegen dat we het onder controle willen krijgen, dat geeft veiligheid en geeft een vrijheidsgevoel.
Wat gebeurt er als ik mag zijn. Mediteren, stil zijn. Dan komt er rust en misschien zelfs ontroering, een zacht verdriet ipv heel hard huilen.