Ik keer terug naar mijn gids. Rhys is de naam van de man. Hij zet zijn bril goed en fronst naar me. "...Was daar echt behoefte aan, Mr. Pritchard?", vraagt hij. (Niet mijn echte naam, natuurlijk. Men moet zijn identiteit beschermen, vooral in dit soort werk.) "Ik zal zo'n gebrek aan respect nooit accepteren", antwoord ik koel, "vooral niet hier beneden". Ik corrigeer de manchetten van mijn overhemd. "Maar ik verontschuldig me wel voor de onderbreking". Ik gebaar dat hij voorop moet blijven lopen. "Zoals je bezig was". Rhys zucht, maar na een ogenblik draait hij zich om, en loopt verder door de tunnel. Zijn voetstappen klakken en echoën tegen de muren, verlicht in vaag, waterig blauwgroen licht. We passeren plexiglas ramen. Dik en breed, en ingebouwd in de muren. Sommige kamers zijn klein, andere lijken meer op grote zalen. In sommige zitten wetenschappers met brillen, andere zijn leeg, op hun hoofdbewoner na. "Dus", gaat Rhys verder terwijl we lopen. "De reden van uw bezoek. Object 16".