Er was eens een kromme man, hij liep een kromme mijl. Hij vond een krom muntstuk, tegen een kromme stijl. Hij kocht een kromme kat, die ving een kromme muis, en ze leefde allemaal gelukkig in hun kromme huis. Maar de kromme man was bedroefd en vroeg zich af voor meerdere jaren, waarom hij krom was terwijl andere dat niet waren. Alles was waardeloos en hij liet een diepe zucht, hij vond een dik stuk touw en bond het vast aan de lucht. Op een stoel ging hij staan, zijn ogen blank en dood, zonder er nog eens over na te denken hing hij zijn hoofd.  Maar dit is niet het einde, want zijn verhaal is lang en gekweld. Verstop je onder de lakens want er is iets nog niet verteld. Er was eens een kromme man, met een kromme lach, en wanneer je zijn leven leidt bereid je dan voor op je laatste dag. Want hij leeft voor je lijden, geen tijd om te beven, want hij houdt pas op wanneer je stopt met leven…..