In de PZC van woensdag 27 juli staat een kleine rouwadvertentie: “Zaterdag is overleden Jan Willem Simons in de leeftijd van 67 jaar. Jan Willem wordt donderdag 28 juli in stilte gecremeerd.” Geen namen van familie erbij.
De eerste keer dat ik Jan Willem ontmoette moet ergens in 2003 zijn geweest. Tijdens een activiteit in de Drvkkery zaten verspreid in de winkel drie portret tekenaars. Eén daarvan was Jan Willem. Ik raakte met hem aan de praat en het korte interview zond ik uit bij de lokale omroep. Later dat jaar zocht ik hem op in zijn atelier in de Singelstraat in de Zeeuwse hoofdstad. Een uur lang sprak ik met hem voor de serie Het Portret. Wie was Jan Willem? Geboren in Zoutelande als zoon van een hotelhoudster. Zoals hij zelf zegt: “Ik heb ook nog een zus en wat stiefbroers en –zussen.” Opgegroeid in de duinen en later verhuisd naar Westkapelle en Nieuw en St Joosland. De MAVO maakte hij niet af. Jan Willem nam allerlei baantjes aan zoals verkoper bij V&D, vuilnisman en timmerman. Al vrij snel werd hij afgekeurd wegens zijn zwakke longen en zere voeten De rest van zijn leven probeerde hij zijn inkomsten te verkrijgen met zijn tekeningen. Jan Willem Simons: een vreemde eend in de bijt noemde hij zich; de juf op school vroeg of hij een olifant op het bord wilde tekenen. Maar ook maatschappelijk betrokken: hij zat in het Noord-Vietnam Comité; sympathiseerde tegen atoomwapens en kruisraketten. Hij had een scherp oog voor wat hij zag, las veel en had een uitgesproken mening over de politiek, de hoge bazen noemde hij ze: “de hoge bazen die af en toe hun vinger in de dijk staken…”. Jan Willem Simons: ooit maakte hij voor mij twee tekeningen in opdracht… één van een blauwe vogel en één van het huis van mijn jongste broer in Frankrijk. Op de eerste tekening zit de blauwe vogel verstopt onder de nationale driekleur ….typisch Jan Willem. De twee interviews zijn te beluisteren als podcast afleveringen op onder andere Spotify (Rietveld Media Podcast).