Eerder werd al eens een link gelegd tussen slecht slapende artsen en schade aan hun DNA. Een ander team merkte op dat er overdag meer sprake van DNA-schade is dan 's nachts. Wat suggereert dat slapen bijdraagt aan het herstellen van DNA-schade die je gedurende de dag oploopt.
In nieuw onderzoek uit Israël naar zebravissen zijn ze dit nog beter gaan bekijken. Ze zagen dat de larven van de vissen langer sliepen als ze meer schade aan hun DNA hadden. Schade maakte moe, zo leek het. Door een schadeherstelstofje in de larven realtime te volgen zagen ze dat dit stofje harder aan het werk ging als de larven sliepen. Het herstellen van DNA-schade was tijdens het slapen dus efficiënter.
Om te kijken of de aanwezigheid van dat herstelstofje ook de slaap stuurde, gaven ze sommige larven meer en sommige larven minder van dit stofje. En ja hoor: meer herstelstof, meer slaap, minder schade. Het lijkt erop dat de hoeveelheid schade en herstelstof gedurende de dag oplopen tot een bepaalde hoeveelheid wordt bereikt en dan krijgt het lichaam van de vis in dit geval een seintje: tijd om te slapen, de schade moet hersteld worden. De volgende stap is kijken hoe dit seintje precies wordt gegeven. En daarna: of mensen ook geholpen zijn bij deze vondst.
De paper: Parp1 promotes sleep, which enhances DNA repair in neurons.
See omnystudio.com/listener for privacy information.