Mijten vind je overal, zelfs in onze eigen poriën. Vaak doen ze goed werk, in sommige gevallen zorgen ze voor problemen. In een populatie lama-achtige dieren in Argentinië creëerden ze een slagveld. 
Een Yale studente moest haar onderzoek in een natuurpark in Argentinië abrupt onderbreken door de covid-pandemie. Gelukkig had ze toen al genoeg data verzameld om iets heel opmerkelijks verder uit te zoeken: problemen in een lokale populatie vicuñas.  
De populatie was aan het afnemen. En rap ook. De oorzaak: een mijt die in de huid van de dieren leeft die waarschijnlijk is overgesprongen van tamme boerderij-lama's naar deze wilde groep vicuñas. De mijt legt eitjes in de huid, wat ervoor kan zorgen dat de dieren stukken vacht verliezen en een geïrriteerde huid krijgen. Dat kan zo uit de hand lopen dat ze te zwak worden om te eten en er uiteindelijk kunnen ze eraan doodgaan. Komt dit dan niet gewoon omdat ze een makkelijkere prooi werden voor de puma's in de omgeving? Nee, lieten tracking gegevens van de puma's zien. Die doodden niet meer vicuñas dan eerst.  
De snelle terugloop in aantallen vicuñas had ook een effect op de omgeving. Het gras dat ze normaal gesproken kort hielden groeide ineens alle kanten, het soort vegetatie veranderde en gieren die normaal gesproken goed in de gaten hielden of een puma ergens een vicuña-slachtoffer had gemaakt, lieten zich minder vaak zien in het park.  
Een heel ecosysteem veranderde en dat dus allemaal dankzij een minuscuul klein mijtje.
Lees meer: How Mange Remade an Ecosystem
See omnystudio.com/listener for privacy information.