Hoe vindt een herinnering de weg van het kortetermijngeheugen naar het langetermijngeheugen?
Wetenschap Vandaag | BNR
01-04-2023
Onderzoekers hebben inmiddels een behoorlijk goed beeld van waar herinneringen in de hersenen zich vormen. Korte termijn herinneringen vormen diep in het brein in de hippocampus en als de situatie erom vraagt worden ze voor de lange termijn opgeslagen in de cortex: de buitenste laag van de grote hersenen.
Maar wat er tussen die twee typen geheugen precies gebeurt is nogal mysterieus. Het is ook niet makkelijk te onderzoeken. Je moet er meerdere actieve hersengebieden wekenlang in realtime voor meten en dat gaat niet zomaar.
Onderzoekers uit de VS richtten zich in een nieuwe studie daarom op muizen. Ze ontwikkelden een techniek waarmee het gedrag van neuronen in en tussen de twee gebieden in het brein van de muizen een lange tijd achter elkaar kon worden bestudeerd.
Het betekende wel dat de muizen wekenlang niet te veel mochten bewegen en daarom werden ze al navigerend door een virtueel doolhof, in een geïmproviseerd looprad gezet. Sommigen afslagen in het doolhof leverden een hoge beloning op, anderen mild positieve of negatieve feedback. Een maand later wisten de muizen de route met hoge beloningen nog steeds moeiteloos te vinden.
Het idee was dat deze route vanwege de hoge beloning het belangrijkst was om vast te leggen als lange termijn herinnering en dat dit proces terug te zien moest zijn in de data. Ze zagen inderdaad dat een specifiek deel van de thalamus, een belangrijk schakelstation in het brein, als een soort scheidsrechter optreedt bij het bepalen van welke herinnering wel of niet naar het langetermijngeheugen moet.
Werd dit gebied negatief beïnvloed, dan hadden de muizen moeite met het maken van lange termijn herinneringen. Werd het gestimuleerd dat werden herinneringen die normaal niet vast werden gelegd dat nu wel. Ook bij mensen is bekend dat schade in dit gebied effect heeft op het geheugen. We weten dankzij dit onderzoek wellicht weer iets meer over het mechanisme, maar nog lang niet alles.
Lees hier meer over het onderzoek: Scientists discover brain region linking short-term to long-term memory.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
Maar wat er tussen die twee typen geheugen precies gebeurt is nogal mysterieus. Het is ook niet makkelijk te onderzoeken. Je moet er meerdere actieve hersengebieden wekenlang in realtime voor meten en dat gaat niet zomaar.
Onderzoekers uit de VS richtten zich in een nieuwe studie daarom op muizen. Ze ontwikkelden een techniek waarmee het gedrag van neuronen in en tussen de twee gebieden in het brein van de muizen een lange tijd achter elkaar kon worden bestudeerd.
Het betekende wel dat de muizen wekenlang niet te veel mochten bewegen en daarom werden ze al navigerend door een virtueel doolhof, in een geïmproviseerd looprad gezet. Sommigen afslagen in het doolhof leverden een hoge beloning op, anderen mild positieve of negatieve feedback. Een maand later wisten de muizen de route met hoge beloningen nog steeds moeiteloos te vinden.
Het idee was dat deze route vanwege de hoge beloning het belangrijkst was om vast te leggen als lange termijn herinnering en dat dit proces terug te zien moest zijn in de data. Ze zagen inderdaad dat een specifiek deel van de thalamus, een belangrijk schakelstation in het brein, als een soort scheidsrechter optreedt bij het bepalen van welke herinnering wel of niet naar het langetermijngeheugen moet.
Werd dit gebied negatief beïnvloed, dan hadden de muizen moeite met het maken van lange termijn herinneringen. Werd het gestimuleerd dat werden herinneringen die normaal niet vast werden gelegd dat nu wel. Ook bij mensen is bekend dat schade in dit gebied effect heeft op het geheugen. We weten dankzij dit onderzoek wellicht weer iets meer over het mechanisme, maar nog lang niet alles.
Lees hier meer over het onderzoek: Scientists discover brain region linking short-term to long-term memory.
See omnystudio.com/listener for privacy information.