Het is een bijzonder iets: iemand doet onverwachts iets waar je lichaam niet per se op zit te wachten en lachend en wurmend ondergaan we het tot we moeten aftikken. Zelfs nog voor iemand begint moeten we er al om lachen. Kinderen en dieren vragen er zelfs om. En ziet een rat iemand het bij een andere rat doen dan ervaart hij zelfs al positieve emoties. Kietelen.  
Hij is al van even geleden, maar dat maakt dit onderzoek niet minder leuk. Wetenschappers wilden nou eindelijk eens meer weten over hoe die kietelreactie nou werkt. Dat zochten ze uit door een proefpersoon in een stoel te zetten en die onder armen en voeten te laten kietelen terwijl ze allemaal testen deden met high tech apparatuur. Je moet er maar tegenkunnen. 
De onderzoekers zagen een hoop interessante dingen. Al na 300 milliseconden reageert het lichaam met bewegingen van de borstkas en positieve gezichtsuitdrukkingen op de aanraking. 200 milliseconden daarna komt er ook nog eens geluid bij, zoals lachen. Vermoedelijk omdat de fysieke aanraking net iets korter duurt om te verwerken door de hersenen dan de emotie die het oproept.  
Maar waarom gebeurt dit dan niet als we onszelf kietelen? Daarvan denken de wetenschappers dat het komt omdat we het niet als bedreiging zien als we het zelf doen. Eerder werd gedacht dat het kwam omdat we het zien aankomen als we onszelf kietelen, maar let maar eens op: zelfs als iemand aankondigt je te gaan kietelen, kun je er echt niet beter tegen als het daadwerkelijk gebeurt. Wat ze ook ontdekten: als je echt heel slecht tegen kietelen kunt moet je zelf meedoen.  
Nog lang niet alle vragen zijn beantwoord - waarom we zo positief reageren op deze toch niet hele prettige vorm van aanraking bijvoorbeeld - maar deze kun je alvast uitproberen als je heel kietelgevoelig bent: kietel jezelf terwijl iemand anders het ook doet en je reactie is volgens onderzoek zo'n 25 procent minder heftig.
Lees meer: The human tickle response and mechanisms of self-tickle suppression.
See omnystudio.com/listener for privacy information.