Het zat er natuurlijk aan te komen en klein genoeg waren ze misschien al wel langer, maar MIT-onderzoekers hebben een sensor ontwikkeld die je kunt doorslikken en die te volgen is tijdens zijn reis door ons spijsverteringskanaal. 
De mini-sensor, ter grootte van een flinke pil, detecteert terwijl hij in het lichaam zit een magneetveld buiten het lichaam. Doordat de afstand tot dat magneetveld steeds iets verandert terwijl de sensor beweegt, is te bepalen waar hij zich bevindt. Omdat de persoon waarin de sensor zit natuurlijk ook kan bewegen en de afstand tot het magneetveld dan ook verandert, krijgt de patiënt een tweede sensor op de huid geplakt om daarvoor te corrigeren.  
De sensor is al getest in grote dieren en de onderzoekers denken dat het uiteindelijk pijnlijke procedures als een endoscopie, maar ook röntgenfoto's moet kunnen vervangen bij het onderzoeken van sommige (niet alle) darmproblemen. 
De sensor die gewoon weer uitgepoept wordt, kan geprogrammeerd worden om op vooraf bepaalde momenten te meten, of wanneer het in de buurt komt van het apparaatje dat het magnetisch veld uitzendt. Dit apparaatje zou in een rugzak of jaszak moeten passen, of achter de spoelbak van een wc. Je hoort het al: het idee is dat het hele pakket uiteindelijk gewoon mee naar huis kan. De verzamelde data kan de sensor vervolgens naar een smartphone of laptop sturen, ook als hij nog in het lichaam zit. 
Dat klinkt allemaal behoorlijk spectaculair, maar onderzoeken met de sensor in mensen moeten nog worden uitgevoerd. 
Lees hier meer over het onderzoek: Ingestible sensor could help doctors pinpoint GI difficulties.
See omnystudio.com/listener for privacy information.